intrigerende slow-starter

Omdat ik last had van ontwenningsverschijnselen, en iets nieuws wilde lezen ipv een van mijn evergreens herlezen, rade mijn collega de boeken van Patrick aan.
Allereerst, als je niet van dit genre houdt, is het nix voor je.
(voor de duidelijkheid, ik heb NIET de nederlands vertaling, maar de oorspronkelijke versie gelezen. Dus de vertaler treft geen blaam)

Het verhaal peelt zich af gedurende twee tijdspaden, de verhaallijn in het heden, en de (herleefde) herinneringen. Een keuze van de schrijver, waarbij de korte stukjes in het heden (de intermezzo's) vaak onnodig zijn.
Dat is echter niet zo storend, als het feit dat de Main-Character, met drie verschillende benamingen aangeduid wordt. Als je verder in het verhaal zit, weet je niet beter, maar aan het begin zet je dat regelmatig op het verkeerde been: "Wie-zei-nou-eigenlijk-wat?"
het eerste gedeelte, totdat Kvothe eindelijk de Universiteit bereikt, is taai. Je vraagt je continue af, "Waar gaat dit heen?"

Als Fantasy-lezer, krijg je zonder meer waar voor je geld.
Fantasy en Coming-of-age gaan goed samen, zoals hier.
Spannend verhaal, met stukje poezie er tussen door. Nice!
Maar als schrijver kijk ik ook met een andere blik tegen het verhaal.
Patrick heeft blijkbaar een bijzondere relatie met zijn agency/uitgever.
Literair gezien worden een aantal regels met voeten getreden, But who cares?
Zonder twijfel: **het verhaal is goed**, maar het had ook briljant kunnen zijn. Zou dat de reden zijn, dat zijn deel drie zo long op zich laat wachten???