Lezersrecensie
Vier zussen.. vier gaves.. vier liefdes!
“De gave van Lucrezia” is het eerste deel uit “de Toscaanse zussen” serie, geschreven door Daniela Sacerdoti. Elk deel uit deze serie, van totaal vier delen gaat over één van de vier zussen, die elk een bijzondere gave hebben geërfd van hun moeder. In dit eerste deel volg je de oudste zus Lucrezia, een sterke en afhankelijke vrouw, die behoorlijk getekend is door haar heftige jeugd. Nu haar vader overleden is keert Lucrezia terug naar huis, de plek waar haar zussen zijn. Haar zussen weten niet waarom ze destijds weggestuurd en vertrokken is, dus ze heeft geen idee wat ze precies zal aantreffen. Het is emotioneel voor Lucrezia om terug te zijn na twaalf jaar, maar hoe langer ze blijft hoe meer vragen ze heeft. Als lezer ontdek je langzaamaan steeds meer van de mysterieuze geschiedenis en geheimen van dit gezin. Het verhaal speelt zich af rond 1985, maar er zijn ook stukjes te lezen uit het verleden (1973), waardoor je steeds iets meer informatie krijgt en die verschillende puzzelstukjes steeds meer op hun plek doen vallen.
Lucrezia kan aan de hand van kleuren (aura’s) de ware gevoelens van iemand zien. Haar tweelingzus Bianca heeft contact met de overledenen. De gaves van haar jongere zussen Mia en Nora kent ze (nog) niet, omdat zij te jong waren toen ze het huis moest verlaten. De gaves zijn absoluut een originele toevoeging aan het verhaal, maar het neemt niet alle ruimte in. Tijdens dit verhaal leer je ook de zussen van Lucrezia al een klein beetje kennen. Je voelt de spanningen tussen de vrouwen in de lucht hangen, maar ook de zusterband die eigenlijk niet te ontkennen valt. Dan is er ook nog het jeugdvriendje Vanni, ook vanuit zijn personage krijg je delen van het verhaal mee, wat uiteindelijk ook inzichten geeft.
De schrijfstijl van Daniela Sacerdoti is sfeervol, levendig, intrigerend, vermakelijk en vlot. Het bevat een vleugje magie, juist doordat dit zo mooi gedoseerd was, vond ik het een sterk onderdeel van het verhaal. Natuurlijk zit er ook nog een prettige dosis romantiek in het verhaal, toch altijd wel heerlijk al zeg ik het zelf. De gedetailleerde omschrijvingen lieten de Toscaanse omgeving voor je ogen tot leven komen en je waant je in de villa tussen de zussen. Voor alle liefhebbers van verhalen die familiegeheimen bevatten, is dit echt een boek om van te smullen. Ik kijk in elk geval alvast enorm uit naar het volgende deel van de serie!
Lucrezia kan aan de hand van kleuren (aura’s) de ware gevoelens van iemand zien. Haar tweelingzus Bianca heeft contact met de overledenen. De gaves van haar jongere zussen Mia en Nora kent ze (nog) niet, omdat zij te jong waren toen ze het huis moest verlaten. De gaves zijn absoluut een originele toevoeging aan het verhaal, maar het neemt niet alle ruimte in. Tijdens dit verhaal leer je ook de zussen van Lucrezia al een klein beetje kennen. Je voelt de spanningen tussen de vrouwen in de lucht hangen, maar ook de zusterband die eigenlijk niet te ontkennen valt. Dan is er ook nog het jeugdvriendje Vanni, ook vanuit zijn personage krijg je delen van het verhaal mee, wat uiteindelijk ook inzichten geeft.
De schrijfstijl van Daniela Sacerdoti is sfeervol, levendig, intrigerend, vermakelijk en vlot. Het bevat een vleugje magie, juist doordat dit zo mooi gedoseerd was, vond ik het een sterk onderdeel van het verhaal. Natuurlijk zit er ook nog een prettige dosis romantiek in het verhaal, toch altijd wel heerlijk al zeg ik het zelf. De gedetailleerde omschrijvingen lieten de Toscaanse omgeving voor je ogen tot leven komen en je waant je in de villa tussen de zussen. Voor alle liefhebbers van verhalen die familiegeheimen bevatten, is dit echt een boek om van te smullen. Ik kijk in elk geval alvast enorm uit naar het volgende deel van de serie!
1
Reageer op deze recensie
