Recensie Woeste Hoogten

Heerlijk om deze klassieker uit 1847 eens gelezen te hebben. Raar eigenlijk dat het er nog nooit eerder van was gekomen gezien het feit dat ik een zwak heb voor, het door haar zus (Charlotte Bronte) geschreven boek, Jane Eyre. Charlotte heeft meerdere titels op haar naam staan, Emily maar één. Er is ook nog een derde zus, Anne. Zij heeft twee titels op haar naam. Uiteraard is het al bijzonder te noemen dat alle drie de zusjes literair talent bezaten. Hun enige broer was predikant. De familie Brontë is al interessant genoeg om eens het een en ander over op te zoeken op het wereldwijde web. Emily is op dertigjarige leeftijd gestorven.

Maar goed, even terugkomend op het boek:
Ik heb ervan genoten. Heerlijke en ietwat oudbollig taalgebruik, hoewel mijn exemplaar ook vast wel opnieuw vertaald zal zijn. Stoffige zinnen waren zeker aanwezig maar dat hoort bij deze klassieker, het past bij die tijd. Voor de lezers van nu, zo'n dikke honderdvijftig jaar later, is het verhaal nog steeds om te smullen. De personage Lockwood, wat kon de beste man klagen, was mijn persoonlijke favoriet. Spijtig dat Emily Brontë niet de kans heeft gekregen om meer boeken te schrijven.

Charlotte's Jane Eyre mag een stukje opschuiven in mijn boekenkast, Woeste Hoogten van Charlotte's jongere zusje Emily zal er nog járen langs staan. Ik sluit niet uit dat er uiteindelijk ook een boek op de plank zal staan van de Benjamin onder de zusjes; Anne. Dan zijn de dames in mijn boekenkast weer een beetje samen...