Verhaal intrigeert

Sharon Bolton debuteerde in 2008 en niet zonder succes. Ze verweeft nogal eens mysterieuze dingen in haar boeken, in dit boek iets minder.
Dit is haar derde Lacey Flint thriller en ik heb er spijt van dat ik het tweede niet heb gelezen. Er wordt nogal veel verwezen naar haar laatste avontuur dat zo traumatisch was dat ze nu maanden later nog altijd thuis zit en zelfs overweegt om haar politie carrière eraan te geven. Ze heeft een beetje een liefde-haat verhouding met Mark Joesbury, vader van Huck en ook dit speelt doorheen heel het verhaal. Zowel voor vader als zoon Joesbury is er trouwens nog een rol weggelegd in het verhaal.
In feite is de jonge Barney zowat het hoofdpersonage in dit boek. Hij trekt op met een groepje kinderen van zijn leeftijd, ook op momenten dat deze geviseerd worden door een seriemoordenaar. Tot nog toe heeft hij vijf slachtoffers gemaakt in deze leeftijdscategorie en hij lijkt nog niet klaar te zijn. Barney is voor zijn leeftijd een rijpe en snuggere jongen, hij pluist de moorden uit, zelfs met een echt informatie bord, en bedenkt theorieën gelijk een politierechercheur.
Hoe verder je echter komt in het boek, hoe meer Lacey van zich laat gelden. Ze maakt dan wel geen deel uit van het rechercheurs team, ze is voor sommigen zelfs persona non grata, maar ze is het team meestal toch een stap voor, ze staat er ook wat verder vanaf en denkt anders. Haar buurjongen Barney helpt haar daarbij. En als het persoonlijk wordt, gaat ze er helemaal voor.
Blijf waar je bent heeft een knappe plot. Bolton is ooit al verrassender uit de hoek gekomen maar toch intrigeert het verhaal. Gestaag maar zeker werkt ze naar het finalemoment toe en dat is dan wel weer onverwachts. Ze heeft haar best gedaan met haar personages en het was verfrissend om eens een elfjarige in een hoofdrol te lezen.