Er zit sleet op het concept

De Fjällbacka-serie is ondertussen bekend en reeds gedeeltelijk verfilmd. Heks is de tiende met Hedström en Falck, een koppel met ondertussen drie kinderen. Hij is bij de politie en zij is een beroemde schrijfster.
Erica is een oude verdwijning én moordzaak aan het onderzoeken voor haar nieuwe boek. En ja hoor, de misdaad die Patrick nu moet onderzoeken is ook nu weer gelinkt aan de oude. Dit concept is in zowat in al de boeken van Läckberg aan de orde. Het begint echter te irriteren, zoals ook het voortborduren op het privéleven van de hoofdrolspelers. Het begint allemaal wat flauw te worden en afgezaagd.
Verder is het echter wel een goed misdaadverhaal. Het maatschappelijk probleem dat de auteur hier aan de kaak stelt is de vluchtelingenproblematiek. Je krijgt alle vooroordelen ten aanzien van vluchtelingen voorgeschoteld maar ook de hulpvaardigheid en vriendelijkheid van een groot deel van de plaatselijke bevolking.
Het verhaal is opgebouwd aan de hand van drie verhaallijnen. De huidige verdwijning en ten tweede de oude, de zaak Stella. Het is soms even denken om deze twee zaken uit elkaar te houden. En dan is er nog een cursief gedrukte verhaallijn die speelt in 1671-1672 in Boshuslän nabij Fjällbacka. De verhalen komen samen, uiteraard.
Het is een nogal omvangrijk boek. Het leest goed en heeft een interessante plot met enkele verrassende wendingen. Toch vond ik het persoonlijk van de trage kant en te lang uitgesponnen, te weinig spanning ook. Het zou tof zijn als Läckberg eens zou veranderen van concept en personages, schrijven kan ze immers, daar bestaat geen twijfel over, en inventief is ze ook.