Veel verbeeldingskracht maar het verhaal schiet te kort

De Britse Daniel Cole heeft met Ragdoll gescoord, de rechten werden al verkocht aan 30 landen. Het was een van de scenario's die hij had geschreven voor een televisieserie maar afgewezen werden. Ondertussen is hij bezig aan boek 2 en zelfs boek 3 en werkt mee aan de verfilming.
Wat al dadelijk opviel was dat Cole grappig schrijft, dit houdt hij vol tot aan het einde. Het verhaal leest dus luchtig. Het verhaal zelf is dat des te minder, 6 slachtoffers in één lijk, dat gegeven zijn we nog niet vaak tegengekomen. Best wel origineel. En dan is er daar die lijst met 6 potentiële slachtoffers. Inventiviteit en creativiteit zijn termen die in mij opkomen alsook dat het vergezocht lijkt. Je kon je in ieder geval wel verwonderen over deze verbeeldingskracht en zelfs over nadenken.
En toch is het een boek dat je niet grijpt. Ondanks de creativiteit is er heel wat cliché-werk ook wat betreft de personages die dan ook nog eens geen duidelijke of pakkende karaktertekening hebben. Het verhaal zelf is ook wat te min, flinterdun in feite. Er gebeuren wel veel dingen maar echt spannend wordt het niet. De reden van de moorden krijg je uiteindelijk te lezen maar het past precies niet in het verhaal, het spreekwoordelijke duveltje uit een doosje. De opbouw van het boek sluit niet goed aan bij de ontknoping en zodoende blijf je wat verweesd achter. Ook wat betreft het hoofdpersonage Wolf - een bijnaam die precies in is in de boeken die ik de laatste tijd lees - ook op hem krijg je dus geen vat.
Ragdoll is een goed leesbaar boek dat soms grappig uit de hoek komt. Het verhaal op zich komt echter te kort alsook de personages.