Positiviteit troef

Dit tweede dagboek van de ultra sympathieke Hendrik Groen is weer hilarisch. Hoe oud of jong je ook bent of je voelt, je kan gerust een voorbeeld nemen aan het Omanido-clubje van Evert en Hendrik. Het clubje met acht leden, meer geraken er niet in het busje.
Een maand of acht geleden las ik het eerste dagboek Pogingen iets van het leven te maken. Het verhaal geheel vergelijkbaar, toch leef je weer helemaal mee en staan je de tranen in de ogen van het lachen en een enkele keer ook van ontroering. Vooral het relativeringsvermogen van dit clubje én de enorme positiviteit die er van uitstraalt ondanks alles, is zeer bewonderenswaardig. En je kan gerust stellen dat de maatschappij behoefte heeft aan positiviteit.
Zolang er leven is is net als het eerste boek van Groen een dikke aanrader. Smile!