Een Parel!

De acht bergen is een ontroerend mooie roman, een prachtig boek met prachtige taal. Qua schrijfstijl maakt Paolo Cognetti er kunstwerkjes van, waarbij het landschap, de verschillende schakeringen en bewegingen prachtig worden omschreven. Het boek gaat over eenzaamheid en een vriendschap tussen 2 mannen, die tegengesteld opgroeien, maar elkaar ten diepste aanvullen.

Pietro groeit op in de stad Milaan, hij woont hoog in een flat in een grauwe wijk met zijn vader en zijn moeder en volgt onderwijs. Bruno groeit op de in de bergen en zorgt voor de koeien, terwijl hij bij een oom te eten krijgt. Zijn vader is afwezig omdat hij werkt in de bouw, zijn moeder zorgt zwijgend voor gewas en dier. Pietro heeft een vader waar hij moeilijk contact mee krijgt. Zijn vader lijkt te overleven als hij in de stad is. In de bergen komt zijn vader tot leven, is hij spraakzamer en daar ziet Pietro een actieve man. Als vader het tijd vindt dat Pietro mee mag, doet Pietro dat graag. Het lijkt alsof hij hoopt zo meer deelgenoot te worden van zijn vader. Tegelijk merkt Pietro dat hij niet tot zo'n hoogte mee kan met zijn vader. Het overstijgt hem; hij krijgt lichamelijke klachten, maar wil dit niet laten merken aan zijn vader. Bruno snapt de taal van de vader van Pietro en kan meestijgen tot de hoogste toppen. Bruno vindt in deze vader dat wat hij bij zijn eigen vader niet kon vinden. En vader vindt misschien in Bruno de zoon die hij niet bij Pietro kon vinden. Vader weet uiteindelijk na zijn dood een hernieuwde brug te slaan tussen Pietro en Bruno.

Het boek zet je aan het denken, ook over de vraag wie meer leert, degene die langs de acht bergen reist of degene die de top van de centrale berg beklimt?