Goed literair debuut

Wat een geweldig goed literair debuut! Ik ben onder de indruk!

Ik heb genoten van het taalgebruik, zinsbouw en de symboliek die er tussendoor gloort. Citaten ervan weergeven doet het geheel te kort. Het begint met een bijzondere gebeurtenis, die niet meteen duidelijk is. Daarna volgen er stukken tekst van een vader aan zijn zoon en van een zoon aan zijn vader. Geen briefwisseling, want ze reageren niet op elkaar. Het is meer dat ze, waarschijnlijk vanuit die (voor de lezer nog onduidelijke) schokkende gebeurtenis proberen naar elkaar uit te leggen hoe ze ten opzichte van elkaar staan. En daaruit spreekt een diep onbegrip, wederzijds. Hoe kun je elkaar zo missen, zo langs elkaar leven, zo zonder verbinding. Het is schrijnend, terwijl het toch bijzonder beschreven wordt. Opvallend is ook dat hun naam pas veel later een paar keer genoemd wordt. Alsof ze anoniem zijn, ook voor elkaar, en alleen als vader of zoon een leeg perspectief betrekken. Het uiteindelijke plot is onverwachts, lijkt bijna logisch maar is toch abrupt en schokkend. Pas daar wordt de titel duidelijk. Heel goed opgebouwd.

Citaat p.35: “Gewenning is het ergste wat er is. Ook al waren ze klein, de kansen waren er ooit. Nu waren ze weg. We scheerden langs elkaar heen, auto’s langs ongeziene billboards.”