Apart maar niet 'af'

Na Tonio doorgeworsteld te hebben was ik huiverig voor weer een boek over rouw en verwerking. Toch heb ik dit boek opgepakt en gelezen. In het begin was het moeilijk erin komen, wie is of was Mattias, komt hij nog tevoorschijn in het verhaal, wat is er eigenlijk gebeurd?
Maar gaandeweg het boek wordt duidelijk dat het niet zo zeer om Mattias gaat, maar om de mensen om hem heen. Toevallige voorbijgangers of intimi, allemaal hebben ze een of andere band met Mattias.
In een soort van verhalenbundel worden de diverse verhalen en herinneringen van deze personen vastgelegd. Iedereen gaat op eigen wijze om met het overlijden van Mattias en het herinneren hoe hij was. Sommigen kenden hem niet eens, anderen hielden veel van hem.
Het leven gaat verder na zo’n gebeurtenis en het ene verhaal pakt meer als het andere.
Eigenlijk vraag je je heel het boek af wat er nou exact gebeurd is met Mattias, er wordt af en toe wel een hint gegeven maar nergens concreet verteld over zijn overlijden.
Tot het laatste hoofdstuk….. dan vallen ineens de puzzelstukjes in elkaar. En hoewel het laatste hoofdstuk een beetje ‘over de top’ is naar mijn smaak, wordt alles ineens zo enorm duidelijk dat het je even kippenvel geeft.
En toen kreeg ik het gevoel dat ik het boek nog een keer moest lezen, maar nu met de kennis van het hele verhaal. En dan krijgt het boek ineens nog een extra diepte en dimensie die ik de eerste keer gemist heb.
Toch krijgt dit boek maar drie sterren van me, voor mijn gevoel is het een beetje te veel ‘afgeraffeld’. Zowel de verhaallijntjes als de personen die het verhaal beleven zouden wat mij betreft iets verder uitgediept mogen worden. Als er iets meer lengte per verhaaltje zou zijn, zou het niet zo vaak warrig overkomen. Ook zou er dan niet zo vaak door de lezer gepuzzeld hoeven te worden wat er nu eigenlijk gebeurt of bedoeld wordt in het verhaal. Nu is er voor mijn gevoel vaak sprake van hints en suggesties maar duidelijkheid komt er dan niet.
Ook de persoon Mattias komt in het hele boek niet echt uit de verf, je zou verwachten dat je door de verhaallijn een beeld van hem gaat krijgen maar dit lukt niet, het lijkt of eigenlijk Mattias helemaal niet belangrijk is, behalve dat hij voor de een een bekende/geliefde/familie was en voor de ander een toevallige onbekende passant.
Het geheel pakte mij niet voldoende om het boek in één keer uit te willen lezen, ik las een verhaaltje en dan had ik er weer even genoeg van. Ik heb er vier weken over gedaan om het toch wel dunne boekje uit te lezen (en ik ben een snelle lezer normaliter!)