Mooie beeldende manier van schrijven

De Parijse commandant Camille Verhoeven heeft na de moord op zijn vrouw Irene met de lieftallige Anne Forrestier de liefde weer in zijn leven toegelaten. Anne is helaas op het verkeerde moment op de verkeerde plaats en is ongewild betrokken bij een roofoverval op een juwelier. Zij belandt meer dood dan levend in het ziekenhuis.

Hoewel - of misschien juist omdat - Camille er persoonlijk bij betrokken is, neemt hij de zaak op zich en gaat hij op zoek naar de dader. Als Anne zelfs in het ziekenhuis niet veilig blijkt voor de agressieve overvaller stelt Camille alles in het werk om deze zaak zo snel mogelijk op te lossen. Maar gedurende het onderzoek blijkt al snel dat niet alles is zoals het lijkt en wordt hij - tegen wil en dank - geconfronteerd met de demonen uit zijn verleden. Langzamerhand begint hij zich af te vragen wie er nu eigenlijk slachtoffer en wie er dader is.

Het verhaal wordt verteld uit de gezichtspunten van zowel Camille, slachtoffer Anne als de onbekende dader en speelt zich af in een tijdsbestek van slechts drie dagen, waarin je bijna per uur de gebeurtenissen op de voet volgt. Je springt van de ene persoon naar de andere en kruipt als het ware in hun hoofd. En hoewel je zo steeds meer te weten komt, blijft de identiteit van de dader - in ieder geval voor mij - tot op het laatste moment een verrassing. Een dader die behoorlijk nietsontziend te werk gaat en overal dood en verderf zaait om te voorkomen dat hij opgespoord wordt. Dit alles leidt tot een mooie, verrassende plot.

Ondanks dat Lemaître zo nu dan verwijst naar het eerste deel in de serie, 'Irene', die in de Nederlandse vertaling pas in oktober verkrijgbaar is, is 'Camille' prima als op zichzelf staand boek te lezen. Het heeft mij in ieder geval niet gestoord.

'Camille' is na 'Irene' en 'Alex' het derde boek in de serie, maar is mijn eerste kennismaking met de auteur Pierre Lemaître en hij heeft mij aangenaam verrast. Zijn beeldende manier van schrijven sprak me erg aan. Mooi hoe hij de eigengereide antiheld Camille beschrijft als een gevoelige, intelligente man die met de komst van de mooie Anne in zijn bestaan het leven weer durft te leven.

Met zijn lengte van slechts 1.45 meter wordt hij door zijn tegenstanders vaak onderschat. Onnodig te zeggen dat hij daar dankbaar gebruik van maakt en hierdoor zijn opponenten vaak een stapje voor blijft. De beschrijving van Camilles superieuren hoofdcommissaris Le Guen en commissaris Michard deed me zachtjes grinniken: Le Guen wordt neergezet als "niet te missen olifant" en Michard als "waggelende gans met daarbij een buiten alle proporties, gigantische kont en een energiek (zeg maar irritant) karakter". Prachtig om te lezen!