Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Fijne feelgood met een vleugje mysterie

Helma Koot 26 september 2017 Hebban Recensent
Van wie is die nu die vijfde brief? Al vanaf het begin is dat de grote vraag die je heel graag beantwoord wil hebben. Een ding is zeker: de brief is in ieder geval niet door Joni geschreven, want zij is, van de vier vriendinnen, degene die deze mysterieuze, gedeeltelijk verkoolde, brief heeft gevonden in de open haard. Dus dan moet het Deb, Eden of Trina zijn die haar diepgewortelde haat voor een van de anderen op papier heeft gezet. En dan is er niets anders te doen, dan doorlezen totdat je daar achter bent.

Gelukkig is de schrijfstijl van Nicola Moriarty er een waar je door heen vliegt: makkelijk, geen ingewikkelde zinsconstructies en voldoende humor (zeker de stukjes waar Joni haar verhaal vertelt aan Father Matt O’Reilly). Maar er is ook ruimte voor wat serieuzere zaken: ongewilde kinderloosheid, (geestelijke) mishandeling en huwelijksproblemen. Maar het blijft allemaal redelijk luchtig.

Het verhaal springt heen en weer tussen verschillende tijdsperioden. Een groot gedeelte wordt verteld vanuit Joni door haar ‘biecht’ bij Father O’Reilly in juli 2016, maar andere delen volgen de vriendinnen tijdens hun weekendje weg in juni 2016. Verder is er ook nog de cursief gedrukte tekst waarin de schrijfster van de vijfde brief aan het woord is en je leest over de bijna allesoverheersende haat die ze angstvallig voor haar vriendinnen verborgen houdt. In al deze stukken wordt telkens een stukje informatie gegeven. Toch word je regelmatig op het verkeerde been gezet, totdat het tijdens een etentje van de vier vriendinnen met hun partners tot een climax komt en het eindelijk duidelijk wordt wie die geheimzinnige vijfde brief heeft geschreven. Dan blijkt een jarenlange vriendschap toch maar te bestaan uit een dun breekbaar lijntje dat zomaar voor altijd verbroken kan worden.

Het is een fijne feelgood met net dat vleugje mysterie waardoor je wilt blijven doorlezen totdat je weet hoe de vork in de steel zit. En daarnaast leef je mee met Joni, Deb, Trina en Eden die zich eigenlijk allemaal anders voordoen dan ze, getuige hun geheimen die ze in de brief delen, in werkelijkheid zijn. Het enige minpuntje vond ik de Epiloog. Die voegt eigenlijk niets toe aan het verhaal., zeker omdat het hoofdstuk voor de epiloog een prima verrassend eind had en het verhaal als geheel mooi afsloot. Los daarvan heb ik het boek met veel plezier gelezen.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Helma Koot