Gruwelijk debuut

Perfecte resten, het debuut van de van oorsprong Schotse Helen Fields, mag er zijn. Het is geen boek voor tere zieltjes, want de gruwelijkheden volgen elkaar in rap temp op. Het eerste hoofdstuk maakt je direct nieuwsgierig naar Dr. Reginald King, de ontvoerder/moordenaar, maar je nieuwsgierigheid naar wat er in het leven van de half Franse, half Schotse inspecteur Luc Callanach is gebeurd, is minstens net zo groot. Hij is vertrokken bij de Franse Interpol en heeft een baan geaccepteerd bij de Schotse politie. Ondertussen wil zijn moeder niets meer met hem te maken hebben. Op zijn eerste dag krijgt hij direct een moordonderzoek en hij wil zich graag bewijzen bij zijn nieuwe team en zijn collega Ava Turner. Zijn sociale vaardigheden laten te wensen over en hij botst regelmatig met brigadier Lively, die alles beter lijkt te weten en tegen de bevelen van Luc in, dingen op zijn eigen houtje doet, dat het onderzoek geen goed doet. Ook Ava is een gecompliceerd personage, waar je niet al te veel over te weten komt. Zij leidt haar eigen onderzoek naar te vondeling gelegde baby’s.

Het verhaal volgt zowel de narcistische psychopaat King en de lotgevallen van de ontvoerde vrouwen als het politieonderzoek vanuit Luc gezien. Als lezer weet je wie de moordenaar is, maar dat is geen belemmering voor de opbouw van de spanning. Fields neemt je mee in het hoofd van King en zijn gedachten en handelingen wekken je regelrechte afschuw op. Het enige dat je hoopt is dat King ontmaskert wordt en de ontvoerde vrouwen gered worden. Maar of ze ooit de gruwelijkheden psychisch te boven zullen komen is maar de vraag. Dit alles wordt uiterst geloofwaardig beschreven en je voelt bijna de pijn die de vrouwen moeten ondergaan waarmee King ze psychisch en lichamelijk breekt.

Luc en Ava zijn een interessant nieuw politieduo. Er is een duidelijke klik, maar het verleden van Luc zorgt voor de nodige complicaties. Over het verleden van Ava wordt minder bekend. Hopelijk wordt dat in een volgend deel goed gemaakt. Het onderzoek van Ava naar de vondelingen is, hoewel minder gruwelijk, voor de betrokkenen misschien wel minstens zo ingrijpend door de manier waarop ze worden behandeld door hun eigen familie die ze wegstopt en ze geen vrije keuze geeft. De rol van de kerk is daarbij niet fraai. De manier waarop Ava daarop reageert doet vermoeden dat er wellicht in haar eigen leven iets gebeurd is waarom ze zo meeleeft met de slachtoffers.

De uiteindelijke ontknoping ging misschien iets te gemakkelijk en snel. Hoewel ik licht misselijk werd van de weerzinwekkende daden van King en de rol van de kerk in Ava’s onderzoek, heb ik niettemin genoten van het verhaal. Ik ben benieuwd hoe het verhaal van Luc en Ava verdergaat en met welke nieuwe zaken zij in het volgende deel worden geconfronteerd.