Waarschuwing tegen indoctrinatie

Voor me ligt een eerlijk en open verhaal, het levensverhaal van Dennis Biesma. Hij groeide op binnen de Jehovah’s Getuigen en heeft zijn diepste gevoelens en gedachten aan het papier toevertrouwd. In dit boek vertelt hij over zijn jeugd, de kritische vragen waar hij geen antwoord op kreeg, zijn keuzes en het loskomen van de gemeenschap. Hij onderbouwt alles doordacht en neemt de lezer stap voor stap mee in zijn losmakingsproces waardoor het dichtbij komt en begrijpelijk wordt.

Loskomen van de Jehovah’s Getuigen is heel moeilijk omdat je daardoor je hele sociale leven kwijtraakt. Dennis heeft alles overboord gegooid, ook zijn geloof in God.
Er worden veel namen genoemd in zijn autobiografie, daar zal niet iedereen even blij mee zijn. Zijn houding ten opzichte van zijn ouders is dubbel: soms begripvol, soms hard oordelend.

Dennis heeft zijn levensverhaal op een prettig leesbare manier in korte hoofdstukken opgeschreven. De thema’s zijn goed gefocust en uitgewerkt. Met zijn kwetsbare verhaal roept hij wisselende emoties op. Het boek is zeker een aanrader voor mensen die meer over de achterkant van de Jehovah’s Getuigen willen weten.

Een boek van een voormalig Jehovah’s Getuigen dat prikkelde mijn nieuwsgierigheid. Van tevoren was ik benieuwd hoe hij het ervaren heeft en geïnteresseerd in hoe hij er nu mee omgaat. Daar heb ik antwoord op gekregen. Dennis geeft een goed beeld van hoe het leven van een Jehovah’s Getuigen eruit ziet en legt goed uit waarom bepaalde gebruiken er zijn zoals geen verjaardag mogen vieren en het uitsluiten van afvalligen. Het is niet alleen zijn verhaal. Er zijn meer mensen die de Jehovah’s Getuigen verlaten hebben en hun persoonlijke ervaringen daarover hebben opgeschreven. De autobiografie als medicijn om trauma’s te verwerken, maar ook als zwaard om ten strijde te trekken en anderen te waarschuwen tegen de indoctrinatie van de Jehovah’s Getuigen.