Spionage op IJsland

Indridason waagt zich aan het spionagegenre in zijn veertiende boek met als titel Blauwzuur, dat zich wederom afspeelt op IJsland.

Flóvent en Thorson zijn de IJslandse speurders van dienst. Ze onderzoeken tijdens het begin van de Tweede Wereldoorlog een moordzaak. Is het een crime passionel of ligt het ingewikkelder? .
Thorson is een West-IJslander, hij is opgegroeid buiten het eiland. Hij spreekt evenwel IJslands en is in dienst van het Amerikaanse leger. Hij verleent in dit tweede boek met dit duo in de hoofdrol assistentie aan inspecteur Flóvent. Op de een of ander manier wil het tweetal mij nog niet echt boeien. In tegenstelling tot Indridason's andere inspecteur Erlendur, die meer diepgang en tragiek met zich meedraagt. Hoewel, Thorson wel lijkt te worstelen met iets dat vooralsnog onduidelijk blijft. Is het homosexualiteit? Mogelijk, dat dit in een volgend boek aan de orde komt.

De schrijver schrijft zoals ook in zijn voorgaande boeken zonder al te veel opsmuk. Uiteindelijk loopt het allemaal uit de hand. Ondanks de persoonlijke tragiek en de grote oorlogsbelangen is de spanning intussen evenwel weggesijpeld.

Toch, blijft het boek redelijk overeind door het plot. Het zou zelfs mogelijk een interessante spionagefilm kunnen opleveren in handen van een goede regisseur. Tijdens het lezen zag ik de opgeroepen beelden in zwart wit.
De sociale component krijgt in dit boek ook aandacht, zoals de belabberde omstandigheden van de Polen, het armoedige buurtje aan de rand van de stad en het schokkende in zichzelf criminele onderzoek naar kinderen van criminele ouders.

Het is nu wederom uitzien naar een volgende deel van Indridason. Wat mij betreft, het liefst met inspecteur Erlendur. Tenslotte, nog een puzzel op de laatste bladzijde van het boek.
Wie de bezoeker is, dat is wel duidelijk. Wie is echter die vrouw en dat kind? Ik heb wel een theorie. Het is net alsof je inzicht krijgt in een stuk voorgeschiedenis van de schrijver zelf.