M.J. Arlidge - Piep zei de muis (Helen Grace #2)

In een leegstaand huis wordt een vermoorde man gevonden. Niet veel later wordt zijn hart bij zijn vrouw en kinderen bezorgd. Waarom was deze gelukkig getrouwde man midden in de nacht zo ver van huis? De media hebben het over de omgekeerde Jack de Ripper: een seriemoordenaar die aast op vaders met dubbele agenda's.

Piep zei de muis het tweede deel in de Helen Grace serie en daarmee de opvolger van Iene miene mutte. De opbouw van het boek is dan ook vergelijkbaar; het verhaal opent vanuit het perspectief van een slachtoffer, waardoor je meteen midden in het verhaal zit. Grotendeels wordt het verhaal vertel vanuit het perspectief van rechercheur Helen Grace, maar ook het perspectief van andere karakters komen komt aan bod. Deze manier van schrijven maakt dat het verhaal spannend is van begin tot eind.

Hoewel het boek technisch weer super goed was en het verhaal luguber en goed bedacht, was het verhaal net iets minder sterk dan het eerste verhaal. Mogelijk doordat de hoofdpersoon al bekend was en minder uitgediept hoefde te worden. Ook is inmiddels haar manier van denken bekend, waardoor dit minder schokkend is. Wat ik vooral erg goed is aan de boeken van M.J. Arlidge is dat de eindes niet voorspelbaar zijn, en toch achteraf weer logisch.

Conclusie: Het boek is een waardige opvolger van Iene miene mutte. Van begin tot eind spannend, verassende wendingen en goed geschreven. Hoewel het boek ook los gelezen zou kunnen worden, is het aan te raden eerst deel 1 te lezen.