Een heerlijk boek voor een aantal uren leesplezier

Mackenzie (Max) heeft een probleem: haar ouders willen haar vriend ontmoeten, maar die wil ze hen liever niet laten ontmoeten. Reden: hij is ruig, onbeschoft, speelt in een band en zit onder de tattoos. Haar ouders zouden zo maar eens haar toelage kunnen stop zetten.
Als ze Cade, een aankomend acteur zonder werk, vraagt of hij zich wil voordoen als het perfecte vriendje, heeft Max geen idee wat ze aanhaalt. Cade speelt de rol van zijn leven en haar ouders zijn helemaal gecharmeerd van hem, zo zelfs dat ze hem uitnodigen bij hen thuis.
Dat had niemand dus verwacht!
Tijdens het lezen ga je Max in je hart sluiten: haar ouders zien haar niet staan, en daardoor zet te zich af tegen hen. Ze doet zich stoer voor, maar wil zo graag dat haar ouders jaar gewoon zien en begrijpen. Cade is charmant en hartverwarmend: hij ziet Max zoals ze is en probeert haar te laten zijn zoals ze is. De wisselwerking tussen Cade en Max zijn heerlijk om te lezen.
De schrijfstijl is fijn, je leest zo een eind weg, ook omdat het verhaal vertelt wordt door verschillende personages, zo blijf je geboeid en zie je situaties door ogen van meerdere karakters.
De (onder)titel is goed gekozen: ze doen alsof maar gaan langzaam maar zeker toch gevoelens voor elkaar krijgen.
Dit is deel 2 van een trilogie, maar heel goed zelfstandig te lezen: zelf had ik deel 1 ook niet gelezen en ik heb van dit boek genoten. Een heerlijk boek om je een aantal uren in te verlezen, met een lach, een traan en ook verontwaardiging. Ik zou zeggen: ga dit boek lezen! Ik ga in ieder geval op zoek naar deel 1 en ook naar deel 3!