Mist de spanning

Voor de leesclub hebbanbuzz mocht ik ik het debuut De Zilverweg van Stina Jackson lezen. De reden waarom ik mij heb opgegeven voor dit boek was dat het werd omschreven als de beste Scandinavische thriller en door de jury van de Zweedse thrillerprijs Glasnyckeln wordt omschreven als een ‘ duister en hypnotiserend boek over het leven aan de rand van het bestaan’. Ik houd enorm van Scandinavische thrillers, dus mijn verwachtingen waren hoog.

Achterflap:
Sinds zijn zeventienjarige dochter Lina verdween bij een bushalte aan de zilverweg in het noorden van Zweden zoekt haar vader Lelle naar sporen van haar. De desolate streek is een ideaal oord voor zonderlingen die iets te verbergen hebben. De politie heeft de zaak allang opgegeven tot er opnieuw een meisje wordt vermist. Lelle gaat tot het uiterste om de meisjes en de dader te vinden.

Mijn leeservaring:
Het boek is opgedeeld in 2 delen. In het eerste deel dat ongeveer tweederde deel van het boek beslaat lopen er twee verhaallijnen door elkaar.

De eerste verhaallijn neemt je mee met Lelle die drie jaar na de verdwijning van zijn dochter Lina tijdens de lange Zweedse nachten blijft zoeken naar zijn dochter. Een door verdriet getekende man, verlaten door zijn vrouw die het niet kan verkroppen dat de autoriteiten voor zijn gevoel te weinig hebben gedaan om zijn dochter te vinden. Systematisch zoekt hij al drie jaar lang alle zijwegen van de Zilverweg af in de hoop zijn dochter te vinden. Tijdens deze nachtelijke zoektochten voelt hij de aanwezigheid van zijn dochter en dat geeft hem de kracht om elke nacht weer in zijn auto te stappen en te blijven zoeken.

De tweede verhaallijn vertelt het verhaal van Meja. Meja is een tiener die al meerdere keren in haar leven is verhuisd met haar moeder Silje, een wanhopige, verwarde vrouw op zoek naar de onvoorwaardelijke liefde. Via internet heeft Silje Torbjörn ontmoet die in een eigen huis in het dorpje Glimmersträsk woont. In tegenstelling tot Lelle wordt de personage van Meja goed uitgediept en gaandeweg het verhaal krijg ik veel sympathie voor dit jonge meisje en hoe zij, hoe moeilijk ook, probeert om zich voor de zoveelste keer aan te passen aan de nieuwe levenssituatie waar zij noodgedwongen is beland.

Ik mis de spanning in vooral het eerste deel van het boek. Stina Jackson heeft een mooie beeldende manier van schrijven, maar op een gegeven moment stoort het mij ook een beetje. Het verhaal heeft meer weg van een literair drama en spanning komt er uiteindelijk pas op het moment dat er nog een meisje verdwijnt, maar dan zijn we al ver over de helft van het boek.

In het tweede deel van het boek komt er een verhaallijn bij, waar ik niet te veel over wil uitweiden omdat ik dan te veel van het verhaal zal prijsgeven. De spanning komt langzaam op gang, maar echt spannend wordt het pas in de laatste hoofdstukken. De dader was voor mij dan ook niet verrassend en best voorspelbaar.

Kort samengevat was de zilverweg voor mij een teleurstelling om te lezen. Te veel herhaling in het eerste deel en te weinig spanning om mijn aandacht vast te kunnen houden. Het tweede deel van het boek maakt het verhaal nog een beetje de moeite waard maar helaas kom ik niet verder dan twee sterren.