Recensie De jongen in de gestreepte pyjama

Ergens las ik een recensie waarin dit boek werd beschreven als een soort kinderboek met een storend kinderlijk taalgebruik. Juist deze benadering heeft me tot in mijn diepste binnenste ontroerd. Lezer verplaats je in het wezen van die negenjarige knaap, die alles ervaart met de argeloosheid van een jongetje van zijn leeftijd. De sfeer wordt gaandeweg prangend en wordt de gekende geschiedenis andermaal opgevoerd maar gezien door de ogen van en gevoeld door het hart van een kind. De familiale sfeer waarin ieder gezinslid haarfijn zijn specifieke rol vertolkt, is met kiese takt geanalyseerd. De aanzet tot de ontmoeting met “de jongen in de gestreepte pyjama” is meesterlijk opgebouwd, de eenvoudige “gesprekken” tussen de nieuwe vrienden dragen een uitzonderlijk hoge innerlijke waarde en alhoewel de afloop van het dramatische verhaal zeer goed voelbaar is, beukt ze op de lezer in als een zelden ervaren emotie.
Senioren van onze generatie zullen voor zichzelf heel goed de beangstigende sfeer van weleer kunnen evoceren en na de laatste pagina nog even verbijsterd blijven staren in het niets…
Hugo