Een kleurrijk leven geconsumeerd langs niet geijkte paden.

Stad van meisjes, een titel die waarschijnlijk leidt tot wat koudwatervrees bij menig mannelijke lezer: een vrouwenboek. En dat klopt nog ook. Toch heb ik het boek met ongelooflijk veel plezier gelezen. Het is een coming of age verhaal van een jonge dame, Vivian, die uit een uiterst conservatief nest komt. Vanuit het platteland verhuist naar het bruisende New York begin WO2. Al snel blijkt dat ze zich prima thuisvoelt in deze metropool. Ze wordt onderdeel van de entourage van een, klein, eigenzinnig theater op Broadway. Ze heeft van haar, eveneens buitenbeentje in de familie, oma interesse en vaardigheden meegekregen als kostuumontwerpster. We volgen Vivian op het niet geijkte levenspad van jonge meid tot hoogbejaarde. De roman is opgebouwd als briefroman, waarin Vivian haar levensverhaal vertelt aan ene Angela. De kracht van de roman is de liefde waarmee de wereld beschreven wordt van de verschillende dames die hun leven op geheel eigen, zelfstandige wijze invulling geven. De perikelen in de theaterwereld neemt een erg groot deel van de roman in beslag. Maar ook het leven in New York tijdens en na WO2 speelt een niet onbelangrijke rol in het leven van onze protagonisten. De opbouw is zo dat pas in de laatste hoofdstukken bepaalde puzzelstukjes op zijn plaats vallen, want ja, wie is die Angela eigenlijk waar de hele roman/brief aan opgedragen is?
Kortom, een goed opgebouwd verhaal, prachtige karakters, goede sfeerbeschrijving van New York tijdens en ook zeker na WO2.
Een aanrader, ook voor mensen die huiverig zijn om een ‘vrouwenromannetje’ ter hand te nemen.