Wel literair, geen thriller ...

Nicci French’ “literaire thriller” Het Geheugenspel komt eerder traag op gang. De auteur verliest zich al te vaak in details en houdt er de vervelende gewoonte op na om de lezer bij de aanvang van een nieuwe paragraaf 5 à 10 zinnen in het ongewisse te laten over wie aan het woord is en waar de scène zich in tijd en ruimte afspeelt. Als niet-roker-lezer is het bovendien erg storend dat Jane Martello voortdurend naar een sigaret hunkert (zelfs al is dit enkel op papier).

Anderzijds biedt Nicci French in dit boek een boeiend verhaalgegeven: het hoofdpersonage Jane Martello beleeft een crisis in haar leven: zonder duidelijk aanwijsbare reden wil ze weg bij haar man, maar wil ze de banden met haar schoonfamilie geenszins doorsnijden. Van kindsbeen af houdt ze immers een zeer nauwe band met deze familie waarvan haar schoonvader Alan - een gevierd auteur - zowat de ‘Godfather’ is ... Ze gaat in therapie en via psycho-analyse worden haar verdrongen herinneringen teruggeroepen. Hieruit blijkt dat Natalie, de 25 jaar geleden verdwenen dochter van Alan én boezemvriendin van Jane, onder haar eigen ogen werd vermoord. Beetje bij beetje achterhaalt Jane via haar therapie wat er 25 jaar geleden “echt” gebeurd is ... Deze verschrikkelijke ‘realiteit’ onder ogen zien brengt haar nog meer in verwarring. Zeker wanneer de dader niemand minder blijkt te zijn dan haar schoonvader, Alan. Noch haar therapeut Alex, noch haar nieuwe vriend Casper, noch haar vriendin Kim kunnen haar echt helpen. Eventjes lijkt het er op dat enkel haar ‘ex’-man Claud haar hieruit weet te halen door haar te steunen. Toch houdt Jane de boot af om opnieuw bij hem in te trekken. Het boek kent echter een verrassend einde ...

Ook in dit werk haalt Nicci Gerrard (die m.i. de grootste hand heeft gehad in dit boek) haar geliefde thema’s naar boven: sterke familiebanden, ophelderen van in het verleden gebeurde feiten, familiedrama’s, inzicht verwerven in duistere episodes uit het leven ... Met een groot psychologisch inzicht zet ze geloofwaardige personages neer, schrijft ze mooie dialogen en schetst ze haarfijn de gemoedstoestand van het hoofdpersonage. Literair: zeer zeker. Thriller? Niet echt.