Prachtige tekeningen, maar het verhaal schiet te kort

Alice in Wonderland is een van dé jeugdliteratuurklassiekers. Menig schrijver en illustrator heeft zijn of haar eigen bewerking van dit boek van Lewis Carroll gemaakt, zo ook Ed Franck en Rébecca Dautremer.

Alice verveelt zich, haar zus zit te lezen en daar heeft Alice geen zin in. Maar dan komt er een wit konijn voor bij. Dat vindt Alice wel interessant en ze gaat hem achterna. Ze komt terecht in een wondere wereld waar alles kan en ze valt van de ene verbazing in de andere. Welkom Alice, in Wonderland!

De illustraties van Rébecca Dautremer zijn echt prachtig. Ze zitten vol details en je kunt er echt uren naar kijken. Dankzij het werk komt Dautremer komt Alice tot leven. Dautremer heeft er bovendien voor gekozen om Alice een donkere haarkleur te geven, wat overeenkomt met de foto van de echte Alice achterin het boek. Dautremer doet hiermee afstand van de Disneyfication die haar oorsprong vindt in de Disneybewerking van Alice in Wonderland, waarin Alice blond is.

De illustraties doen Alice eer aan, de bewerking van Ed Franck doet dat helaas niet. De Vlaming heeft ervoor gekozen om het boek te vereenvoudigen en daarmee toegankelijk te maken voor een jonger publiek. Hiermee verliest het echter de charme van de tekst. Alice in Wonderland is een diepgaande, filosofische en soms dubbelzinnige tekst. Dat komt in deze bewerking totaal niet tot zijn recht. Er zijn passages weggelaten die het oorspronkelijke werk zo karakteriseren en dat is zonde.

Dit boek is daarom meer geschikt als een opstart voor Alice in Wonderland, om daarna het origineel te lezen en Alice in Wonderland te ervaren zoals Alice in Wonderland bedoeld is.