Plezierig vermaak

De eetclub is een spannend en toegankelijk boek dat ik snel uit had. Ik werd gevangen door de schrijfstijl van Noort met snelle dialogen, veel wisseling van situaties, van plaats en van tijd. Het is ook een boek dat veel beelden oproept en ik kan me voorstellen dat er een eigentijdse, spannende film gemaakt wordt op basis van dit verhaal. Maar een boek is iets anders dan een film of een script.

Hoofdpersoon, Karen, zoekt vrienden, maar krijgt kennissen afgaand op het oppervlakkige contact. Het is ‘buitenkant’, niemand is begaan met het lot van een ander. Uit interviews met Saskia Noort weet ik dat ze een bepaald levenspatroon of - stijl aan de kaak wil stellen. Uit het verhaal zelf komt dit niet naar voren. Er is geen relativering of beschouwing van milieu, gebeurtenissen of personages. Karakters worden oppervlakkig geschetst en lijken op elkaar, iedereen neemt zichzelf uitermate serieus en niemand heeft ook maar enige zelfspot. Emoties worden aangetipt en beroerden mij als lezer niet. De kwalificatie ‘literaire thriller’ vind ik de lading niet dekken. De benaming ‘psychologische thriller’ is meer op zijn plaats.
Na een paar uurtjes koortsachtig lezen viel het doek en dat was het. Plezierig vermaak.