Zwangerschap en bevallen is niet altijd een roze wolk

In het boek beschrijft de hoofdpersoon Lea hoe zij zwanger wordt, omdat haar goedverdienende man Harry dat graag wil, terwijl ze zelf zeer tevreden is met haar leven als huisvrouw. Daarna haar bevalling die dramatisch mis ging en hoe ze vervolgens in een psychose belandt en in therapie gaat. Het boek is deels autobiografisch, zoals het feit dat de vader van Lea zelfmoord pleegde. Voor de nabestaanden is een suicide lastiger en ander rouwproces dan bij een natuurlijk sterfgeval. Lea komt er na 20 jaar achter dat ze het gemis van vader niet heeft verwerkt.
Heleen van Royen rekent af met de idylle van de roze wolk zoals het krijgen van een kind vaak wordt omschreven. Een romantische thuisbevalling wat in de praktijk maar al te vaak tegen valt door complicaties. In die zin zou je het kunnen zien als een pleidooi voor een ziekenhuis bevalling in een Nederland waar thuisbevallingen bovenaan staat in Europa, omdat het bij complicaties veiliger en veel minder stressvol is voor de moeder.