De angst van elke moeder.

Druk druk druk,
Even bellen , even boodschappen , even langs het werk en dan de kids halen. Het schijnt er tegenwoordig allemaal bij te horen. Als Lisa zich bevind in wat wij noemen het is weer zo'n dag dan word haar ergste nachtmerrie waarheid.
Verstoppertje spelen in het park en dat kan haar vierjarige dochter heel erg goed...

De cover laat een zorgeloze hemel zien met de vrolijkheid van een gekleurde ballon. Wat schuilt daarachter? Dat vraag je je af als je het boek in handen hebt. natuurlijk heb ik de achterkant al gelezen en weet je als lezer enigszins wat je te wachten staat. Dit bij elkaar schept hoge verwachtingen en vol nieuwsgierigheid begin ik te lezen.

Je zit direct in het verhaal en voelt de emotie van het normale gezin. het boek speelt zich af op brits grondgebied en je ziet zo maar voor je hoe de straten het park en het gezin eruit ziet.
herkenbaarheid is ook wel aan de orde in dit verhaal want als moeder heb je ooit wel eens een telefoontje aangenomen terwijl je je kind in de speeltuin parkeert toch?
Het verhaal vordert en wat eerst een hele onschuldige gebeurtenis vol goede bedoelingen lijkt groeit langzaam uit naar iets wat alleen een geestesziek persoon kan bedenken.
Achtergrond gebeurtenissen worden duidelijk en als lezer merk je dat het een emotioneel zeer beladen goed verhaal is.

Het plot is iets voorspelbaar maar kent gelukkig wel het voorspelbare einde waar je als moeder op hoopt. Maar het verhaal zit niet zo eenvoudig in elkaar als je op het eerste oog vermoed en dat maakt het een complex spannend en zenuw slopende page turner.