Liefde en eenzaamheid in een hechte familie

Lichte jaren is het eerste deel van de Cazalets-kronieken. In dit eerste deel volgen we drie generaties van een upper middle class familie en hun personeel aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog. In deze autobiografische roman beschrijft Elizabeth Jane Howard met veel oog voor detail de relaties van de talrijke familieleden: tussen partners, tussen ouders en kinderen, tussen de kinderen onderling. De schrijfstijl lijkt soms warrig met lange meanderende zinnen, maar Howard’s rijke beschrijvingen van landschappen, kleding, dagelijkse bezigheden voegen toch veel toe aan de sfeer van dit boek. Schrijnend is hoe weinig er uitgesproken wordt en hoeveel er ongezegd blijft, met name tussen partners. Er is weinig ruimte voor individuele verlangens, aanpassing is de regel. Men heeft het beste met elkaar voor maar strandt in het voldoen aan, veelal onuitgesproken, verwachtingen, met eenzaamheid als gevolg. Vooral de kinderen met hun verschillende temperamenten en talenten worden mooi beschreven. Een bijzonder personage is de oudere huislerares Miss Milliment, die ondanks haar armoedige dagelijks leven in staat is om een open oog te hebben voor beeldende kunst en literatuur, en de meisjes hierover veel kan bijbrengen. Een bijzonder boek dat een mooie beschrijving geeft van het leven in die tijd en in die sociale klasse. Ik kijk verlangend uit naar het volgende deel.