Nog steeds even humoristisch, maar het verrassingseffect is weg

Een paar jaar geleden heb ik genoten van de eerste 100-jarige man, dus ik vond het wel leuk toen ik de opvolger cadeau kreeg voor mijn verjaardag. Opnieuw werd ik niet teleurgesteld: de avonturen van Allan Karlsson en zijn vriend Julius blijven hilarisch. De auteur slaagt er wonderwel in om zijn hoofdrolspelers een plaats te geven op het podium van de wereldpolitiek en zo zijn visie op de politieke gebeurtenissen van de afgelopen jaren mee te geven, door de ogen van een erg pientere 100-jarige. Het boek heeft mij alvast geen moment verveeld.
Het grote verschil met de eerste '100-jarige man', was - vond ik - dat je nu als lezer gewoon verwacht dat alle groten der aarde weten wie Allan is of hem zullen leren kennen, terwijl je in het eerste boek nog verrast bent wanneer Allan bij alle grote gebeurtenissen van de 20e eeuw opduikt.
Voor mij hoeft er dan ook geen derde boek meer te verschijnen.