Recensie Moordkuil

Tijdens een kinderfeestje heeft een klein kind een stuk bot in haar mondje. Een student medicijnen herkent het als zijnde een mensenbot. Het broertje had het gevonden op een bouwterrein. Blijkt er een lijk te liggen, wat er al tientallen jaren gelezen begraven moet zijn. Er wordt een archeoloog bij gehaald en het afgraven gaat heel langzaam. Ondertussen proberen Erlandur en zijn team erachter te komen wat er gebeurd kan zijn. De locatie is een heuvel nabij Reykjavik en was vroeger nogal afgelegen. Er staan wel een aantal bessenstruiken. Vroeger schijnt er een zomerhuis te hebben gestaan. Na onderzoek komen ze op een gezin, wat er in de tweede wereldoorlog heeft gewoond. Terwijl het onderzoek gaande is, moet Erlendur ook steeds naar het ziekenhuis om zijn dochter Eva Lind te bezoeken. Zij ligt in coma, terwijl ze 7 maanden zwanger is. Er wordt hem aangeraden om met haar te praten, wat Erlendur moeilijk vindt, maar gaandeweg vertelt hij toch veel aan zijn dochter.

De tweede verhaallijn is over Margret en haar gezin. Zij wordt door haar man geestelijk en lichamelijk mishandeld. Dat gaat jaren zo door en haar oudste zoon voelt zich machteloos. Als haar man na diefstal in de gevangenis terecht komt voor een half jaar, breekt er voor Margret een fijne tijd aan. Dave is een collega van haar man en brengt haar een paar visjes. Dave herkent aan haar blik, dat ze wordt mishandeld. Hij heeft het zelf ook mee gemaakt. Ze wordt verliefd op Dave. Maar als het half jaar om is, komt haar man weer thuis. En dan?

Moordkuil was winnaar van de beste Scandinavische misdaadroman van 2003. De verschillende verhaallijnen worden mooi met elkaar verweven en komen aan het eind van het boek samen. Je leest wat er gebeurd is met de broer van Erlendur, toen ze kinderen waren. Er is een bepaalde eenzaamheid bij Erlendur, die nooit meer weggaat. In het verhaal van Margret voel je de machteloosheid van de oudste zoon aan den lijve. Je zou willen ingrijpen, maar helaas kan dat niet. Als de tijd om is en de man van Marget komt thuis, voel je op je klompen aan, dat er iets staat te gebeuren. Maar wie de dader is, daar kom je nog niet meteen achter. Ik vond het een spannend verhaal en ben benieuwd naar de volgende delen.