Loes den Hollander heeft in de gezondheidszorg gewerkt en was leidinggevende in een verzorgingstehuis in de kop van Noord- Holland. Ze schreef altijd al verhalen en toen zij in 2001 een verhalenwedstrijd won in de Libelle, kreeg zij het gevoel, dat wat zij schreef wel de moeite van het lezen waard was. Ze stopte in 2006 met haar baan en stortte zich fulltime op het schrijven van thrillers. Wat haar drijft is het plezier in het schrijven, kunnen we in een interview lezen. Loes heeft inmiddels al heel wat romans en thrillers geschreven, waarvan Troostkind haar laatste is en mijn eerste, die ik van haar lees.

Astrid en Charles van Velzen hebben vijf jaar geleden hun jongste dochtertje Meike verloren bij een ongeluk, waar Bjorn bij aanwezig was. Het leven gaat door en ze proberen met hun beide kinderen het verlies zo goed mogelijk te verwerken, wat echter door elk lid van de familie anders wordt ervaren. Zoon Bjorn is 28 jaar en woont nog thuis bij zijn ouders tot grote ergernis van zijn vader, die vindt, dat hij nu maar eens op eigen benen moet staan. Hij werkt in de garage van zijn vader, wat soms ook niet altijd bevorderlijk is voor de sfeer in huis. Dochter Jolien heeft haar eigen beslommeringen met haar nieuwe vriend. Er zijn veel spanningen in het gezin, waarbij Jolien probeert tussen iedereen te bemiddelen.

Op een dag wordt de hulp, die elke week helpt om het huis schoon te houden, vermoord gevonden. Plotseling heeft Bjorn een hoop geld om een huis te kunnen kopen. Astrid vertrouwt het niet en maakt zich grote zorgen door alle leugens, die Bjorn haar vertelt. Bjorn heeft demonen in zijn hoofd, die soms de overhand krijgen. Ze gaat op onderzoek uit en komt erachter, dat Bjorn veel op zijn kerfstok heeft. Hoe lang kan Astrid doen of er niets aan de hand is? Moet ze haar eigen zoon aangeven bij de politie? Wanneer en hoe moet ze ingrijpen?

Je leeft mee met Astrid in het heden en verleden. Over het verleden kom je steeds meer te weten, doordat Astrid een gesprek met haar fictieve moeder voert op haar zolder. Deze gesprekken zijn geschreven in een cursief schrift. Als ze dan eindelijk de moed heeft gevonden om haar moeder de waarheid te vertellen, stapt ze in haar auto op weg naar Emmen, waar haar moeder woont en zij lang geleden voor het laatst is geweest. Er spelen verschillende thema 's een rol in het verhaal, zoals jaloezie, wraak en schuld. Ook verschillende relaties worden belicht. Het heden wordt verteld door Astrid. Zo kom je haar angsten en zorgen te weten.

Met Troostkind heeft Loes den Hollander een meeslepende psychologische roman geschreven met een verrassend einde. Loes heeft een makkelijke schrijfstijl en ze houdt de hoofdstukken kort. Ik vond het een goed verhaal, maar niet zo emotioneel, dat het me raakte, want dan gaan de tranen lopen en dat was met dit verhaal niet het geval. Het is jammer, dat ik het niet echt voélde. Toch ga ik meer boeken van Loes lezen. Dit was een mooie kennismaking.