Een ware storyteller

Een jaar geleden zat ik in de auto en op de radio was een interview met een auteur. Dan zijn mijn oren ineens gespitst op de spreker en al de rest in de auto is bijzaak. Niet schrikken, ik ben maar een passagier en niet de chauffeur, dus ik mag me met zoveel andere dingen bezighouden als ik wil in de auto.
Een heel grappig interview en het thema van het boek sprak me dan ook onmiddellijk aan. Auteur van dienst was Rodaan Al Galidi die zijn boek Hoe ik talent voor het leven kreeg aanprees. Vanaf de eerste letter was ik verkocht aan zijn schrijven. Wat later kwam zijn gedichtenbundel Koelkastlicht uit en enkele maanden geleden kwam Duizend-en-één nachtmerries op de markt.
Een bundel korte verhalen volledig uit het leven gegrepen. Soms droevig (niet te), soms grappig, maar veeleer een spiegel die ons voorgehouden wordt. Het voelt (soms) alsof Rodaan de lezer een beetje op de vingers tikt om het leven zo snel aan ons voorbij te laten gaan zonder te “zien”.
Met plezier heb ik ieder verhaal met aandacht gelezen en ieder verhaal liet me verwonderd achter hoe welbespraakt deze man van Irakese afkomst wel is. Zoals enkelen maar gegeven is, een echte storyteller.