Totaal van mijn sokken geblazen door dit debuut

Als lezer ga je automatisch op zoek naar mooie covers. Die trekken je ongewild aan, laten je het boek opnemen om gekeurd (en geroken) te worden… en je draait het dan om om de korte inhoud te lezen.
Het echte leven trekt onmiddellijk je aandacht door het frisgroene gras dat een doorsnee huis omringd terwijl je aangekeken wordt door het oog van een roofdier.
Je moet al een stuk in het boek gevorderd zijn eer je de link met de cover legt en deze is onwaarschijnlijk perfect gekozen.
Het verhaal wordt verteld door een 10-jarig meisje dat samen met haar broertje Gilles en haar ouders in een wijk wonen waar alles semi-perfect lijkt.
De eerste kabbeling in dit verhaal komt wanneer Gilles en zijn zus tijdens hun dagelijkse ijskreemafname het gruwelijk ongeval van de ijsventer meemaken vanop de eerste rij. Hierdoor verandert het goedlachse jongetje in een in zichzelf gekeerd kind. Zijn zus kan dit niet aanzien en maakt een plan om net zoals in Back to the future een auto te maken om terug in de tijd te reizen om dit voorval ongedaan te maken.
Bovenop de verbondenheid van Gilles en zijn zus maken we kennis met haar ouders. De vader is een rasechte bully die zonder boe of ba geregeld zijn vrouw in elkaar slaat waarbij de kinderen getuige zijn en stilletjes afdruipen naar hun kamer.
Jaren nadien verlegt de vader zijn aandacht naar zijn dochter en zal ze met alles wat ze in haar lijf heeft moeten vechten voor haar onafhankelijkheid.
Het echte leven begint als een gewone roman en eindigt als een volwaardige thriller. Huisje, boompje, beestje, gezinnetje… Maar niets is wat het lijkt achter de gevel van dit huis. De brutaalheid van de vader, de onverschilligheid van de moeder, de liefde die het meisje voor haar broertje heeft om hem terug onbezorgd te laten lachen en haar intelligentie die haar speciaal maken, maken van dit werk een meesterwerk.
De auteur beschrijft alle gevoelens uitmuntend. De angsten, het verdriet, het simpele geluk van een meisje dat stiekem verliefd wordt… tot alles verscheurd wordt door de misselijkmakende terreur van de vader die zijn zoon probeert op te leiden tot een kopie van zichzelf…
Mijn hart juichte mee met dat van het meisje en bloedde even hard als de moeder mishandeld werd. De onverschilligheid die Gilles aan de dag legt terwijl je hoopt dat het leven voor die jongen nog niet verloren is.
Ik heb het boek gesloten met een Wow! omdat ik totaal van mijn sokken werd geblazen en toen las ik dat dit Adeline Dieudonné’s debuutroman was.
Fantastisch! Ik zou mijn recensie willen omringen met sterren maar ik zal het bij het maximum moeten houden en hopen dat andere lezers even enthousiast over dit werk zijn als ik.