De noorzeemoorden 2 - IJskoud

Na Galgenveld betrekt Isa Maron je in IJskoud weer mee in een nieuwe zaak van Maud Mertens en haar team, namelijk de verdwijning van verschillende kinderen. De verdwenen kinderen laten Maud herinneren aan een andere zaak die slecht afliep en waar ze nu niet dezelfde beoordelingsfout wil maken.

De rode draad die in het eerste boek aan bod kwam, wordt hier verder doorgetrokken in de speurtocht naar Saar, de zus van Kyra. Hierboven op komt het cursieve gedeelte in het boek, wat een verhaal op zich wordt, want wie is toch het onbekende meisje en wat is haar rol in het geheel.

De cover is natuurlijk het eerste dat je opvalt aan een boek, hier dus ook. Titel en cover zijn heel goed op elkaar afgestemd, ijskoud en zo komt de cover ook over. Samen met het popje op de voorgrond dat dan weer verwijst naar iets uit Maud's verleden.

Ik heb voor dit boek gekozen omdat Galgenveld me had geïntrigeerd en ik de rest van de serie wilde lezen. Vanaf de eerste pagina zit je onmiddellijk in het verhaal en het leest heel vlot. Je blijft je afvragen waarom deze welbepaalde kinderen ontvoerd worden. De zoektocht laat je een beetje denken aan een aflevering van "24" waar het ook steeds een race tegen de klok is.

Ik was ook benieuwd hoe de verdere zoektocht naar Kyra's zus verloopt en er bovenop wie is het gevonden meisje uit Galgenveld.

De ontknoping van de ontvoerde kinderen wordt zeker niet te vroeg prijsgegeven. Tot bijna op de laatste pagina wordt je meegezogen in de klopjacht. En ik maakte me zorgen over de gezondheid van de kinderen.

Voor mij was dit een geslaagde opvolger van de Noordzeemoorden en ik kijk nu al uit naar deel 3. En een geslaagd boek verdient natuurlijk aanbeveling bij andere lezers, daarom beoordeel ik dit boek met plezier met 3,5 sterren.