Van Dam schrijft wéér een goed boek

Hoe doet Arend van Dam dat toch? Boeken schrijven die op elk vlak goed in elkaar zitten? Een lay-out met aantrekkingskracht, boeiende en informatie inhoud, een zeer prettige schrijfstijl en de illustraties zijn erg leuk en ondersteunend. Hoewel wat is nu leuk, want ik heb net gelezen dat dat vaak staat voor ‘onverschillig’ of ‘flauw’ en dat bedoel ik nu niet. Ik heb genoten van het boek en veel weetjes opgeslagen in mijn hersenpan. Fijn om te weten dat ook mijn gebied van Broca nog werkt ;)

Als Arend van Dam een boek schrijft, werkt hij vaak samen met illustrator Alex de Wolf. Dit keer werkte hij samen met illustrator Anne Stalinski. Bijpassende en grappige tekeningen ondersteunen de tekst en ook maken de gesprekjes tussen Van Dam en Stalinski het boek levendiger.
Het boek begint met een uitleg over de schutbladen, het colofon en titelpagina’s van het boek. Want wat is een schutblad en wat is dat gleufje aan de buitenkant van je boek? Ik heb nog nooit een boek gezien waarin uitleg werd gegeven hierover. Ik denk persoonlijk dat het in dit boek kinderen trekt om verder te lezen waarbij ze direct nog iets meekrijgen over een boek zelf.

En dan nog even iets over de boeiende inhoud van dit boek. Hoe is de Nederlandse taal eigenlijk ontstaan en wie vond de boekdrukkunst uit? Hoe komt het dat bepaalde Nederlandse woorden in andere landen terugkomen? Op een prettige manier legt Van Dam uit hoe dit komt en dit doet hij met bijpassende voorbeelden. In ieder hoofdstuk staan een één of twee verhalen die de geschiedenis op een andere manier uitleggen. Een fijne afwisseling in dit boek. Je merkt dat Van Dam niet zomaar iets heeft geschreven, maar echt op zoek is gegaan naar feiten. Het boek is naast leesboek ook goed te gebruiken als informatiebron.

Bepaalde begrippen en spreekwoorden/gezegdes uit de Nederlandse taal worden in een kader verder uitgelegd en zodanig dat een kind het ook begrijpt. Ook begrippen zoals synoniemen, sjiboletten en anagrammen worden uitgelegd. En heb je weleens op de klemtoon gelet waarop iets gezegd wordt? Of op onze intonatie bij het praten?
Heel erg veel mensen stoeien tijdens het schrijven van vervoegde werkwoorden of zij een d of t op het einde moeten schrijven. ’t Kofschip is een bekend hulpmiddel, maar na het lezen van dit boek weet ik wel beter. ‘De Bromvliegzwaan’ is een nog makkelijker (en grappiger) hulpmiddel.