Geheimzinnig en betoverend mooi

Mary komt als weeskind terecht in het grote landhuis van haar oom. Ze mag overal komen, met uitzondering van een aantal kamers en ook niet in die ene tuin. Nieuwsgierig als kinderen zijn, gaat Mary op zoek naar de sleutel van de tuin en naar het mysterieuze gehuil. Ze leert andere kinderen kennen en wordt sterker.

Wat een heerlijk jeugdverhaal. Ik had dit boek graag als kind gelezen, maar heb er nu ook erg van genoten. De schrijfster leverde met dit verhaal, uitgegeven in 1911, kritiek op de toen gangbare behandeling van gezonde en zieke kinderen, maar ook kritiek op de omgang met mensen die als 'minder' werden beschouwd. Nu is dat gelukkig anders, maar we kunnen er toch een boodschap uit halen.

"Een van de dingen die maar langzaam tot de mensen doordrong, was dat gedachten - gedachten op zichzelf - machtig kunnen zijn, heilzaam als het zonlicht, funest als vergif. Dat negatieve gedachten als ziektekiemen het leven blijvend kunnen beschadigen."

Zoals Tonke Dragt op de achterflap zegt: het is geheimzinnig en betoverend mooi. Een boek dat ieder kind gelezen moet hebben.
Door de korte hoofdstukken en de toegankelijke vertaling van Imme Dros wil je alleen maar verder lezen. Tevens wil ik Linde Faas complimenteren met de prachtige illustraties.