Wat jij niet ziet

De 16-jarige Parker Grant is blind, maar laat zich niet graag zo behandelen en daarom heeft ze De Regels in het leven geroepen. Maak geen misbruik van haar blindheid en bij verraad krijg je geen tweede kans. Op het moment dat haar voormalige vriendje Scott weer in haar klas terechtkomt, zit er maar één ding op: negeren. Hij krijgt geen tweede kans na wat hij heeft gedaan. Gelukkig is Parker druk genoeg met het vinden van een hardloopmaatje en een plekje geven van haar vaders dood. Uiteindelijk blijft het ontwijken van het verleden onmogelijk..

Door een aantal enthousiaste reacties van medelezers werd ik nieuwsgierig naar het boek. Ik dacht van tevoren dat het een boek zou zijn wat op andere boeken zou lijken: verliefdheid, maar ook nog met een ander thema. Gelukkig pakte het verhaal op een positieve manier heel anders uit en wil ik iedereen vertellen dat het een aanrader is voor iedere young adult!

Een thema in het boek is blindheid, maar dit is niet het hoofdthema. Het verhaal draait meer om vriendschap, vertrouwen, de dood, rouw, maar ook om liefde en vergeving.
Op haar zevende verloor Parker haar moeder en haar zicht, op haar zestiende haar vader. Langzaam maar zeker bouwde ze een muur om zichzelf heen, haar emoties kropt ze op.
Voor elke dag die ze niet heeft gehuild om het overlijden van haar vader geeft ze zichzelf een gouden ster als beloning. Op dat moment lijkt het onvermijdelijk dat de emotiebom een keer barst. Mooi om te zien hoe ze daarna wordt geholpen door goede vrienden.

Belangrijke personages in het boek, Parker, haar beste vriendin Sarah en haar voormalig vriendje Scott, vind ik erg goed uitgewerkt. Ik leefde echt met hen mee en langzaamaan kom je er achter dat ook Parker niet alles weet over haar verleden en dat niets is wat het lijkt..

Doordat de hoofdpersoon blind is en het verhaal best levendig wordt beschreven had ik af en toe het idee zelf blind te zijn. Parker beschrijft het uiterlijk van personen niet, omdat ze het niet ziet. Wel beschrijft ze gedrag en stemgeluid van een persoon, dit paste helemaal bij het verhaal. Hierdoor merkte ik ook dat het helemaal niet belangrijk is om het uiterlijk van iemand te weten om een beeld te vormen in je hoofd.

Het originele aan dit verhaal is dat het juist niet alleen maar draait om verliefd zijn, maar ook om relaties met vriendinnen, ouders en familieleden. Door dit verhaal keek ik in het hoofd van een blind iemand, Parker, die net als iedereen behandeld wil worden. Goed om te lezen dat ook Parker gewoon een heel normaal meisje is.