Stil...

Na de laatste bladzijde van Stad van Glas gelezen te hebben was ik stil. Had ik een moment nodig om alles wat ik net gelezen had te kunnen verwerken. Om de tranen van mijn wangen te vegen. Cassandra Clare was er namelijk in geslaagd om opnieuw een denderend, verslavend, pakkend en hartverscheurend verhaal te schrijven. Een verhaal met personages waar ik met elk boek dat ik lees meer van ga houden: Clary, Simon, Luke en natuurlijk de onverbiddelijke Jace. Een verhaal dat me opnieuw diep raakte en me wederom meesleepte in de spannende en gevaarlijke wereld van de Shaduw Hunters...

Wat ik zo fijn vind aan de manier waarop Cassandra Clare schrijft is dat, ook al ligt de nadruk op Clary en Jace, ook andere personages een scene hier en daar krijgen. Hun moment in de spotlights, waardoor je hun acties beter kan begrijpen. Je leert hoe ze in elkaar zitten en gaat gewoon des te meer om hen geven!

Ook al kon ik Clary in het begin van het verhaal wel wat aandoen. Ja, Clary en ik waren niet echt blij met elkaar aan het begin van Stad van Glas. Wat werd veroorzaakt doordat madam niet kon accepteren dat zij alleen was achtergebleven in de wereld van de "mundanes." Zij, die geen opleiding heeft gevolgd om Shadow Hunter te worden. Die niet jaren al jaren tegen duivels en demonen vecht, is het er niet mee eens dat ze niet mee kon naar de wereld van de Shadow Hunters...

Ze was niet eens vrijwillig achtergelaten (ook al had Jace dat natuurlijk geprobeerd ;) )! De anderen moesten vluchten voor hun leven en konden daardoor niet meer wachten op haar. In plaats van dat te begrijpen en zich daarbij neer te leggen. Te begrijpen dat anderen nu hun leven gaan wagen om haar moeder te helpen, moest en zal zij PERSOONLIJK haar moeder redden, met alle gevolgen van dien. Ik snap dat het frustrerend is om niets te kunnen doen, maar Jace en de anderen doen heus hun allerbest!

Zoals jullie kunnen lezen, zit het me nog steeds een beetje dwars. Ik heb echt even Stad van Glas weg moeten leggen om heeeel langzaam tot 10 te tellen. En vervolgens tot honderd. Dat was niet een actie die ik van Clary verwacht had. Dat was, zoals Luke al heel terecht opmerkte, de driftbui van een kind dat niet krijgt wat het wil.

Gelukkig was dat het dieptepunt en ging dit boek daarna alleen maar omhoog tot een verpletterend einde. Ik slaagde erin om *Clary te vergeven* te accepteren wat ze gedaan had en besloot me op belangrijkere zaken te richten, zoals de dreiging die Valentijn heet.

Die dreiging is in Stad van Glas namelijk groter dan ooit te voren en komt zelfs op een verschrikkelijke en gruwelijke manier tot uiting. Want wat Valentijn in dit boek voor elkaar krijgt, liet me geschokt, geknakt en in tranen achter, al halverwege het verhaal. Mezelf angstig afvragend: als dit nu al gebeurd, wat zal Cassandra Clare wel niet in gedachten hebben voor het einde?

Een heleboel, zal ik je vertellen. Hoe dichter je namelijk bij de laatste pagina komt, hoe pakkender, en spannender het verhaal werd. Hoe meer je in een stroomversnelling raakte. Een stroomversnelling die je meesleurde en niet eens naar adem liet happen. Van sommige openbaringen liet bekomen. Vele vragen werden beantwoord en eindelijk kreeg je het hele verhaal te horen over wat er al die jaren geleden nu precies gebeurd is...

Wat voor een nog zinderender slot zorgde. Voor een ultieme climax. Voor een groot tranendal aan mijn kant. Gelukkig is er ook nog plaats voor wat blijdschap. Voor wederopbouw en een nieuw begin. Al met al een passend en mooi einde!


Conclusie
Met haar meesterlijke vertelstijl heeft Cassandra Clare in Stad van Glas opnieuw ervoor gezorgd dat je in een mum van tijd in het verhaal wordt gezogen. Ze sleept je mee in de wondere wereld van de Shadow Hunters om je om het wel en wee van inmiddels bekende en favoriete personages te bekommeren. Ze laat de spanning verscheidene keren tot grote hoogte opvoeren en schroomt verschrikkelijke gebeurtenissen totaal niet. Het is daarom ook zeer raadzaam om een groot pak tissues bij de hand te hebben. Enige struikelpunt was Clary in het begin van het verhaal, gelukkig verbleekt haar stommiteit vergeleken met de rest van dit geweldige verhaal!

Deze recensie verscheen als eerste op CarpeLibra.nl