Cam...

Ik heb me al een paar keer proberen te verdiepen in boeken van Jennifer L. Armentrout. Zowel in haar Lux als Covenant series. Beiden deden het echter niet voor me. Ze konden niet meer dan een meh van mijn lippen krijgen. Ik was waarschijnlijk niet eens aan dit boek begonnen als ik geweten had dat dit een alias van haar is. Gelukkig was ik geheel onwetend toen ik aan Wacht op Mij begon. Het enige wat ik wist was dat dit een new adult was. Een genre dat ik steeds leuker en leuker begin te vinden! Het genre geeft een net iets volwassenere kijk op dingen. Hoewel ik Young Adult boeken waarschijnlijk altijd zal blijven lezen, heb ik van tijd tot tijd leesvoer nodig met personages meer richting mijn leeftijd. Anders ga ik me alleen maar ergeren over onvolwassen beslissingen en tienerproblemen die me toch minder boeien als een paar jaar geleden.

Enfin, terug naar Wacht op Mij. Zoals ik al zei was ik blij dat ik de schrijfster van tevoren niet had gecheckt en daardoor een prachtig verhaal en het meest perfecte vriendje ooit bijna was misgelopen. Waar kan ik me inschrijven voor een Cam voor mezelf? Of zou ik hem een weekje, of zelfs een dagje mogen lenen? Dat zou al meer dan genoeg zijn om de rest van mijn leven op te kunnen teren. Ik bedoel een jongen die vol blijft houden, ongeacht hoe vaak jij nee zegt op zijn vraag om een keer met hem iets te gaan doen. Die altijd voor je klaar staat. Die je keer op keer vergeeft, ook al behandel je hem niet zoals je zou moeten? Niet dat ik ooit van plan ben om dat te gaan doen met toekomstige vriendje(s), maar toch… Een jongen die daarnaast waanzinnig knap, aardig, grappig en gewoonweg geweldig is? Dan kun je toch niet anders concluderen dat Cam perfectie ten top is?

Daarom was ik ook niet al te blij met Avery en haar bange gedrag, wat de reden ook is waarom ik dit boek niet de volle 5 sterren kan geven. Begrijp me niet verkeerd, Avery is een heel leuk personage om over te lezen dat jammer genoeg iets heeft meegemaakt dat niemand ooit hoort te ervaren. Echt super hoe ze hier probeert mee om te gaan. Om de soms hele kleine stapjes te zien die ze maakt om haar leven weer op de rails te krijgen. Om het een plaats in haar leven te geven en het te laten rusten. Dat heeft J. Lynn heel mooi beschreven.

Echter, ik weet dat ik makkelijk kan praten omdat ik niet in haar schoenen sta, vond ik dat niet reden genoeg om Cam zo te behandelen. Hem keer op keer weg te duwen. In het begin is dit begrijpelijk. Je kent hem eigenlijk niet. Maar na een paar maanden van vrienden zijn, dingen samen ondernemen, praten, naar elkaar toe groeien moet toch iets duidelijk worden? Precies, op een gegeven moment werd ik toch te ongeduldig en was het een beetje dezelfde neerwaartse spiraal. Zeg het hem gewoon! Je moet hem toch lang genoeg kennen om te weten hoe hij zal reageren??

Oké, genoeg over mijn frustratie op dat gebied, laten we het nu nog even hebben over iets wat naast Cam zorgt voor een heerlijk leeservaring: de aantrekkingskracht die er bestaat tussen Avery en Cam. Ook al kan Avery nog zo irritant bezig zijn, als ze samen is met Cam... Wow… af en toe moest ik mezelf even koelte toewuiven. Zo zinderend, ik kon het bijna voelen! En nee, het heeft niets te maken met de temperatuur binnen. Ik kan volkomen begrijpen hoe moeilijk het af en toe is voor andere mensen om in het bijzijn van die twee te zijn. Oh ik ben er echt dol op als twee hoofdpersonages zulke chemie hebben, daar kan ik nooit genoeg van krijgen!


Conclusie
Wacht op Mij is het eerste boek van J. Lynn's, aka Jennifer L. Armentrout, hand dat me werkelijk raakt. Het bevat het meest geweldige, knappe, perfecte en helaas fictieve vriendje waar ik ooit het voorrecht heb gehad om over te lezen en een dapper hoofdpersonage dat een vreselijke gebeurtenis uit haar jeugd probeert te verwerken. J. Lynn heeft hier een pakkend en boeiend verhaal omheen geschreven en ervoor gezorgd dat de vonken ervan af spatten als die twee samen zijn. Voor alle romantiek liefhebbers een grote, dikke vette aanrader!

Deze recensie is als eerste verschenen op CarpeLibra.nl