Van Simone van der Vlugt had ik alleen De Reünie en Herfstlied gelezen. Het sterkste punt van die boeken vond ik de rustige inleiding in het verhaal waardoor je gevoelsmatig al een relatie had met de hoofdpersoon voordat de spanning toenam.
In Blauw Water is de spanning er vanaf de eerste zin. Lastig, want ik was het niet eens met Lisa haar reacties. Wat logisch was omdat ik Lisa nog niet kende maar daardoor kon ik me maar moeilijk in haar verplaatsen. Ik kreeg zelfs meer sympathie voor Mick. Het boek is weliswaar geschreven vanuit Lisa maar er werd me niet echt snel duidelijk hoe ze in elkaar zat. Pas later in het boek leerde ik haar beter kennen en veranderde mijn standpunt.
Bijzonder knap aan dit boek vind ik de snelheid waarmee het geschreven is. De vaart blijft in het verhaal ook al ben je gedurende het boek de personages nog aan het ontdekken. Je blijft je continue afvragen wie de volgende stap zet. Het is intrigerend om te lezen hoe Lisa Mick aftast in de schijnbaar alledaagse dingen die ze doen.

De manier waarop het verhaal van Senta hier doorheen is geweven is heel goed. De twee verhaallijnen in het verhaal wisselen elkaar mooi af. Het is zo bijzonder knap hoe Simone de coma heeft beschreven. Ik kon me er zo goed iets bij voorstellen. Bij het begrip coma heb ik nu een beeld waar ik voorheen dacht aan een diepe slaap. De strijd en de machteloosheid van Senta hebben me behoorlijk aangegrepen, het voelde levensecht.
Dat je alle personages pas later in het boek leert kennen en dan eigenlijk alleen maar door hun verleden vind ik zelf iets minder prettig lezen. Voor Senta had ik in het begin veel sympathie maar dat werd toch ook minder. Wel weer een compliment voor Simone want ze weet de karakters tijdens het lezen nog te vormen op een volstrekt geloofwaardige manier.
Ik hou wel van de opbouwende stijl in de andere boeken. Anderzijds vond ik de snelle start en de hoge spanning super. Het boek weerspiegelde op die manier wel precies wat Lisa meemaakte. Net zo plotseling als ik als lezer in het verhaal werd geworpen, net zo plotseling draaide haar hele leven om zonder enige waarschuwing vooraf.
Het is een lekker snel boek wat makkelijk leest. Ik vind het een aanrader!