Fijne serie, maar deze is minder favoriet

De Argentijnse dochter is alweer het zesde deel van De Verloren Dochters-serie. Rose heeft kort geleden haar moeder verloren als ze een mysterieus kistje ontvangt die werd achtergelaten door de biologische familie van haar oma. Wat volgt is weer het recept van de liefdesgeschiedenis door de tijd met weer een heerlijk land om te ontdekken.

Het dubbele liefdesverhaal is ook in De Argentijnse dochter weer heerlijk zwijmelen. Vooral dat van Valentina, die verliefd is op haar jeugdliefde. Maar Valentina's moeder heeft andere plannen voor haar. Vanaf het begin is Valentina een fijn en vrijgevochten karakter. Ik hou van haar standvastigheid en haar wil om door te gaan. Als ze ook in Hope's House terecht komt, weten lezers van deze serie wel wat er gaat gebeuren met het kistje... Het hedendaagse liefdesverhaal is leuk, maar niet bijzonder. Het leest lekker weg, maar ik was niet meteen verliefd op Benjamin (ik was oprecht z'n naam alweer bijna vergeten, dus hij heeft weinig indruk gemaakt).

In de eerdere delen vond ik de karakters uit het heden en verleden parallellen met elkaar hebben, maar dat was in De Argentijnse dochter minder het geval. Waar Valentina heel doordacht en krachtig handelde, vond ik Rose impulsief en een minder sterk karakter. Ze vlucht van het een in het ander en heeft onrealistische verwachtingen. Daarnaast kwam ook mijn minst favoriete trope voorbij - dus ik was minder fan. Wel vond ik de vriendschap tussen Rose en Jessica erg mooi, en hoe ze goede steun krijgt. Maar voor mij is het vooral Valentina en haar verhaal die dit boek dragen. Haar levensloop vond ik erg interessant!

Rose komt op een Argentijns landgoed terecht, met stallen vol paarden. De scènes over het landschap en de paardritten weerspiegelen de liefde voor paarden waar Soraya Lane het over had toen ze in Nederland op het Verloren Dochters-event was. Je voelt de liefde van de pagina's en ik wil acuut een vliegticket naar Argentinië boeken.

De Argentijnse dochter is een van mijn minder favoriete boeken uit de serie, maar ik vloog alsnog door het verhaal heen en ik blijf invested in de dochters, én in Hope. De Noorse dochter komt in januari uit en ik blijf verslaafd, dus daar kijk ik weer naar uit!

Deze recensie verschijnt ook op https://www.readalicious.nl/recensies/de-argentijnse-dochter-de-verloren-dochters-6-soraya-lane/
Dit boek heb ik ontvangen van de uitgeverij in ruil voor een review. Dit had geen invloed op mijn mening over het boek.