Religie, mysterie en actie

Toen Samantha en ik naar de escaperoom in boekhandel Wagner gingen met Jeroen Windmeijer, besloot ik dat ik dan ook maar zijn boek Het Pauluslabyrint moest kopen. Ik had er eerder mee in m'n handen gestaan, maar twijfelde - voornamelijk door de nogal bloederige proloog. Ik hou zelf meer van een subtieler mysterie, en had het boek teruggelegd. Een week later stond ik weer in de boekhandel - dit keer om het boek wél mee te nemen.

Zo wordt dit boek aangeprezen met een sticker op de voorkant. Maar is het eerlijk om een niet-zo-bekende Nederlandse auteur te vergelijken met zo'n grote naam? Qua plot wel ja - Windmeijer weet in Het Pauluslabyrint een zelfde soort sfeer en setting neer te zetten. Er is een mysterie - er blijkt een ondergronds gangenstelsel te bevinden onder de straten van Leiden. Er wordt een jongen gevonden, en ondanks dat hij niet gewond is, zit hij onder het bloed. Kort daarop verdwijnen universitair docente Judith Cherev en hoogleraar Arnold van Tiegem, en Peter de Haan gaat op onderzoek uit. Ook grappig; de hoofdpersoon Peter de Haan is, net als Robert Langdon, een hoogleraar op de universiteit.

Het mysterie begint, en de hoofdpersoon Peter de Haan is degene die het moet oplossen. Net als Brown weet Windmeijer een pad uit te stippelen die de lezer meeneemt zijn boek in - en het is moeilijk om dat boek dan weer weg te leggen. Het Pauluslabyrint is plotdriven en grijpt je aandacht, je wil samen met Peter weten wat er aan de hand is. Waar komt die jongen vandaan? En waar is Judith gebleven?

Het mysterie is verweven met Bijbelse geschiedenis, wat met vlagen ook te gedetailleerd is. Een discussie van vijf pagina's of Paulus nou Christen of Jood was zorgt ervoor dat ik toch een beetje ga dwalen met m'n gedachten en geneigd ben stukken te skippen of het boek weg te leggen. Wanneer je meer bevlogen bent met religie kan dit erg interessant zijn, anders is het soms langdradig.

Het Pauluslabyrint speelt zich af in Leiden, de stad waar Windmeijer zelf studeerde en werkt. Dit is te merken aan de tekst, het is duidelijk dat hij de weg weet in de stad. Met Peter de Haan neemt hij je mee door de stad, langs de sociëteit van Quintus, of voor een lunch bij eetcafé La Bota.

"Na de Breestraat te hebben overgestoken, schoot hij net voorbij boekhandel de Kler rechts de Boomgaardsteeg in. Zo kwam hij uit op de Steenschuur met aan de overkant van de gracht het in de schemer gehulde park. "

Het Pauluslabyrint is beeldend geschreven en extra leuk als je ook wat plaatsen in Leiden herkent. Zelf ben ik er niet heel bekend, maar ik heb voor de sfeer een stuk zitten lezen op een bankje in de stad (daar is ook de bovenstaande foto gemaakt!). Zo gaat een verhaal nóg meer leven, maar met de schrijfstijl van Windmeijer is dat niet hard nodig. Zonder te beschrijvend te zijn neemt hij de lezer bij de hand door de stad heen. Extra tof is de plattegrond van Leiden achterin het boek, waarmee je zelf de route kan volgen om alle bezienswaardigheden te bezoeken.

Een van de karakters in het boek verkondigt: "Ik ben een man van boeken, niet van actie. Geen daden, maar woorden, zeg maar. "Dit geldt niet voor Windmeijer, hij is duidelijk een man van woorden (schrijven) én actie. Met Het Pauluslabyrint weet hij de actie en het mysterie zo te doseren dat de lezer geboeid blijft.