Sterk debuut

Wanneer Renke's opa hoort dat hij ALS heeft, vertrekt hij. Zonder Renke of haar familie in te lichten, boekt hij een ticket naar Japan om zijn drie laatste wensen te vervullen. Dan ontvangt Renke een envelop van haar opa, en wéér een, en wéér een. De enveloppen bevatten dagboekfragmenten, kraanvogels en post-its. Als Renke haar baan verliest, reist ze haar opa achterna om hem alsnog te leren kennen.

Renke is een typische, maar voor mij zeker herkenbare, millenial met de bijbehorende situaties ('story of my life!'). Constant bezig met haar smartphone en likes, maar dan ontvangt ze papieren post. Waar ik zelf niet eens kan wachten om m'n kerstkaarten te openen uit nieuwsgierigheid, laat Renke de post even ongeopend. Maar zodra ze de eerste brief leest, wordt haar nieuwsgierigheid geprikkeld. Renke boekt een ticket naar Japan om haar opa te leren kennen, maar tijdens deze reis leert ze ook zichzelf kennen.

Het vertelperspectief van Renke wordt afgewisseld door de dagboekfragmenten van haar opa, waardoor je beide kanten van het verhaal leert kennen. De band tussen opa en zijn kleindochter wordt met een zekere tederheid beschreven.

Het is duidelijk dat van den Brink research heeft gedaan. ALS, karate, Japan, als lezer van Niemand zoals hij leer je al lezende meer over deze onderwerpen. Toch is het boek niet doordrenkt met informatie, en door de vlotte schrijfstijl zit er een goed tempo in.

O, en zodra je weet uit welk liedje de titel komt, gaat deze - net als de roman - niet meer uit je hoofd!