Ontroerend en sterk

Sara en Liv is een prachtig boek, luchtig geschreven over een zwaar onderwerp. Suzan weet het verhaal zonder al te veel omslachtigheid te vertellen: het is zoals het is. Dat maakt het heel indringend: zonder opsmuk weet de auteur het verhaal neer te zetten. De pagina's zijn wel doordrenkt van hoop, het is een hartverscheurend verhaal over hoop en liefde. Het verhaal is doordrenkt van liefde en je leeft onwijs mee met de moeder van de meisjes. Sara en Liv is autobiografisch, en de epiloog en het dankwoord bezorgden mij kippenvel. Ik heb heel veel respect voor de manier waarop zij met dit immense verdriet om gaat.

Sara en Liv bestaat uit korte hoofdstukken uit de ogen van de zusjes en hun moeder. De stukken uit de ogen van de babymeisjes maken het extra mooi en ontroerend. De hoofdstukken zijn kort, waardoor het verhaal makkelijk weg leest. Toch is het geen boek om 'even een stukje' te lezen in de trein, daar is het onderwerp te heftig voor (tenzij je genoeg tissues bij hebt). Sara en Liv ontroert en verwondert zoals alleen baby's dit kunnen doen.