Sommige herinneringen kunnen je maar beter bespaard blijven...

'Een absolute aanrader.' - VN's Detective & Thrillergids

Ik heb kennisgemaakt met dit boek via mijn leesclub. Van te voren redelijk hoge verwachtingen van dit boek, voornamelijk omdat het bedolven wordt onder lovende woorden. Ik denk dat mijn verwachtingen te hoog waren en deze konden dan ook niet waar worden gemaakt.

Er is sprake van een prettige schrijfstijl en dit maakt dat het boek lekker vlot leest. We volgen Christine Lucas, op het oog een doodnormale vrouw maar niets is minder waar. Wanneer Christine elke ochtend wakker wordt, kan ze zich amper iets van haar leven herinneren. Ze wordt wakker in een, voor haar, vreemd huis, naast een vreemde man, die haar echtgenoot blijkt te zijn. Ze komt erachter dat ze een dagboek heeft en samen met dokter Nash probeert haar geheugen weer terug te krijgen.

Vanaf hier ontvouwt zich een verhaal wat prima weg leest, maar wat niet altijd de aandacht weet vast te houden. In de dagboekfragmenten staan interessante passages en wordt het enigszins interessant naarmate Christine steeds meer over haar leven te weten krijgt. Het verhaal komt langzaam op gang en er beginnen steeds meer puzzelstukken op hun plaats te vallen, waardoor je de neiging hebt om door te lezen en te weten hoe het afloopt. Helaas houdt het daar voor mij op. Het laatste deel van het boek oogt wat mij betreft nogal afgeraffeld en het verhaal eindigt abrupt. Dit had wat in mijn beleving beter uitgewerkt kunnen worden.

Of het een absolute aanrader is? Wat mij betreft niet. Een aardig debuut, leuk om een keer gelezen te hebben, maar springt er qua verhaal niet boven uit.