Een verhaal dat onder de huid kruipt

'Soms lieg ik' is het thrillerdebuut van Alice Feeney, schrijfster en journalist. Ze werkte 15 jaar bij de BBC als verslaggever, redacteur en producer. Die ervaring is merkbaar in haar professionele opbouw van het verhaal en de uitstekende redactie.

'Soms lieg ik' gaat over Amber Reynolds, een jonge vrouw die in coma is geraakt. Ze kan zich niet herinneren wat er is gebeurd. Ze kan zich niet bewegen, kan niet praten maar ze kan wel alles horen. Ze geeft drie dingen aan die je over haar moet weten:
- Ik lig in coma.
- Mijn man houdt niet meer van me.
- Soms lieg ik.

Alice Feeney laat de lezer in de huid kruipen van Amber Reynolds. Ze neemt de lezer mee in een soort vrije val in het geheugen van Amber. Haar schrijfstijl is heel beeldend en sleurt de lezer mee in het verhaal en laat niet meer los. Heen en weer gegooid tussen het heden, de dagen voor het ongeluk waardoor Amber in coma raakte en haar jeugd, raakt de lezer steeds verder in haar leven verstrikt. Wat is er allemaal gebeurd en wat is de waarheid?

Door de afwisselingen in tijd, bouwt Alice Feeney ongemerkt steeds meer spanning op. Toch zijn deze wisselingen niet storend aangezien er met een bepaalde regelmaat tussen de verschillende tijden heen en weer wordt gesprongen. Met ieder hoofdstuk wordt een stukje verder in het personage Amber gedoken. Eenmaal gegrepen door het verhaal is het boek vrijwel niet meer weg te leggen.
Heel knap wordt de twijfel van Amber, haar speurtocht naar de waarheid en het heen en weer geslingerd worden tussen haar momenten van waken en wegzakken in de duisternis vol oude herinneringen door de schrijfster weergegeven.

“Ik was niet genoeg voor haar, zoveel is me nu wel duidelijk. In plaats van met zijn drieën waren we voortaan met zijn vieren, ook al konden we ons dat niet echt veroorloven. Er was te weinig liefde om van rond te komen.”

Alice Feeney heeft een fijne schrijfstijl met mooie zinnen en beschrijvingen die niet vervelen, maar juist onder de huid kruipen. Haar stijl doet soms denken aan die van Gillian Flynn (Gone Girl), de plotwendingen, de mooie zinnen en de uiteindelijke ontknoping van het verhaal. Niets is voorspelbaar.

“Ik voel me misselijk worden. Artsen horen mensen te helpen, geen pijn te doen.
Waarom doe je me dit aan?
Het bed op wielen staat nu echt stil en ik hoor iets wat veel erger is dan gefluit. Ik hoor de deur dichtgaan.
‘Daar zijn we dan, eindelijk weer alleen.’”

'Soms lieg ik' is terecht een thriller, een verhaal dat je niet meer loslaat. Door de ingenieuze en prachtige wijze waarop dit verhaal is neergezet, kan het zich meten met de grote meesters van spanning. Daarom een welverdiende vijf sterren en dat is niet gelogen.