Liefde in tijden van oorlog en daarna

'Voor wie ik heb liefgehad' neemt ons mee in het leven van Louise. Louise is inmiddels rond de negentig en is wel klaar met haar leven. Ze woont in een verpleeghuis en doet zich slechter en hulpbehoevender voor dan ze is. Verpleegkundige Fabio heeft dit wel door en biedt Louise de zorg en aandacht die ze nodig heeft.

Aan de hand van haar dagboeken, die Fabio aan Louise voorleest, komen we te weten hoe Louises leven er uit heeft gezien. De dagboeken strekken zich uit van enkele jaren voor de Tweede Wereldoorlog tot jaren daarna. De ervaringen van Louise tijdens de oorlog zijn vrij bepalend voor de rest van haar leven en hebben haar getekend.
Soms kan je je afvragen waarom Louise bepaalde keuzes maakt, waarschijnlijk ligt een sleutel voor de verklaring in haar verleden.

'Voor wie ik heb liefgehad' speelt zich deels in het verleden en deels in het heden af. Een beproefde vertelmethode, maar eentje die niet verveelt. De auteur kan op die manier spelen met de informatie die hij vrijgeeft en spanning in het verhaal verwerken.
Het boek leest prettig en vlot. Vaarmeijer gebruikt geen ingewikkelde woorden of lange zinnen. Maar vergis je daardoor niet, 'Voor wie ik heb liefgehad' heeft meer lagen dan je misschien op voorhand denkt.

De Tweede Wereldoorlog speelt een belangrijke rol in het boek. We maken kennis met deze periode vanuit een wat ander perspectief dan we gewend zijn. Een jong Nederlands meisje dat naar Duitsland gaat om daar te werken, op zoek naar haar (Joodse) geliefde. Ze verbaast zich over wat er gebeurt, maar trouwt ook met een Duitse officier. Maar ook de na-oorlogse jaren '50 en '60 in Nederland komen ruimschoots aan bod.
De setting in het heden is een verpleeghuis in Nederland, waarmee de schrijver je eens laat nadenken over de zorg in onze huidige maatschappij. Louise is een dwarse en eigenzinnige dame. De situaties waarin zij zich begeeft zijn dan misschien niet altijd even geloofwaardig, maar aan de andere kant ... is het echt zo bizar?

Liefde is een belangrijk thema in 'Voor wie ik heb liefgehad'. Het wordt weer eens duidelijk dat echte liefde overwint en zich niet laat inperken door ruimte, afstand of tijd.
Maar de belangrijkste boodschap van het boek is toch wel dat je niet zomaar kan en mag oordelen over personen en situaties. Er zijn vele tinten grijs tussen zwart en wit. Zonder de context te kennen, weet je eigenlijk niets en doe je de ander tekort.

Aan het eind van het boek blijf je best achter met wat vragen. Waardoor je hoopt op een vervolg. Of in ieder geval een ander boek van Vaarmeijer, want wat schrijft hij fijn!