Litteraire recensie van de eetclub

Over Saskia Noort, de beste thrillerauteur van 2010,2011 en 2012:
Saskia Noort vestigde haar naam met haar debuut “terug naar de kust” en vanaf dat moment hoort ze tot de topschrijfsters van Nederland. Daarna volgde er nog een aantal andere topboeken zoals ‘ de eetclub’ die ik zelf gelezen heb , nieuwe buren , de verbouwing en koorts. Er kwam ook een vervolg op de eetclub namelijk Debet, verschenen in 2003.
De beste thrillerauteur van 2010,2011 en 2012 is schrijfster, uiteraard , en ook columniste. Ze heeft in totaal 2.7 miljoen exemplaren verkocht , wat een hele prestatie is. Ze heeft ook columns geschreven voor VTwonen , playboy,… Ze schrijft ook een maandelijkse column in het glossymagazine ‘LINDA’, waarin de verschillen tussen de verschillende seksen wordt besproken. Dit heeft ze samen gerealiseerd met Jan Heemskerk. Later heeft ze samen met hem hun columns samengebundeld in hun boek ‘Jan en Saskia over seks en liefde’. Dit is begin 2011 verschenen.
Wat ook een hele prestatie is, is dat haar thrillers verscheidende keren genomineerd en bekroond zijn met verschillende prijzen. ‘Terug naar de kust’ en ‘de eetclub’ werden genomineerd voor de gouden strop. De Franse vertaling van haar boek ‘de eetclub’ ontving ook een prijs namelijk de prix SNCF. Dit boek werd ook nog eens succesvol verfilmd.
De Eetclub
Wie de titel van dit boek ziet denkt dat meteen aan eten, en aan mensen die elk weekend samen komen om gezellig te eten en zo een eetclub vormen. Wel dit is niet zo. Natuurlijk heeft het boek wel iets met eten te maken, maar in een kleine vorm. Het boek gaat over een Karen, Karen verhuisde samen met haar man en twee dochters naar het plattenland, weg van het drukke Amsterdam. In het begin kan ze niet wennen aan de stilte, aan de rust, aan het nietsdoen. Ze mistte haar drukke stad Amsterdam. Tot ze wordt uitgenodigd door Hanneke om eens gezellig langs te komen. Er ontstaat een vriendengroepje door een etentje van vijf vrouwen. Elk hebben ze een prachtige, hardwerkende man, schatten van kinderen, luxe want overal waar je kijkt zie je huizen zo groot als kastelen. Bij een etentje alleen blijft het niet. Ze raken beter en beter bevriend en gaan vaker bij elkaar eten. Ook tussen de mannen klikt het goed. Bij sommige mannen is de klik zelfs zo goed dat ze samen in zee gaan, op zakelijk niveau dan weliswaar.
Rozengeur en maneschijn, dat is het zeker niet, ook al lijkt het wel zoals je hun vriendschap bekijkt van op een afstand. Achter elkaars rug zijn ze roddelaars, bedriegers, geldwolven, leugenaars. Het enige wat ze willen is hebben, hebben, hebben. De vragen zijn: ‘Hoelang kunnen ze dit allemaal geheimhouden?’ en ‘hoelang kunnen ze nog zo egocentrisch zijn?’




Het boek ‘De Eetclub’, neergepend door Saskia Noort, is een uitstekend boek voor mensen zoals ik, die moeite hebben om in een boek te komen en het verder te blijven lezen. Ik vond het moeilijk om in een thriller te beginnen aangezien dit mijn genre helemaal niet is, maar deze thriller kon ik wel appreciëren. Direct bij het begin wordt je erin gegooid en is er geen ontsnappen meer aan: je moet het gewoon lezen. Het is net zoals je vroeger klein was en iemand gooit je in de lucht. Je wilt meer, meer en nog meer. Dat heb je ook met dit boek. Als je tegen jezelf zegt dat je tot hoofdstuk 8 gaat lezen en dan gaat slapen, zit je gegarandeerd aan hoofdstuk 11 en denk je: ‘Nee, slapen kan ik nu niet. Ik lees nog verder.’ Je smakt steeds naar het einde.
Het boek is zeer vlot geschreven, een beetje makkelijk, waardoor het leest als een trein.
Het verhaal begint met een soort proloog waarin een personale verteller met weemoed terugdenkt aan de relatie met zijn vrouw en zijn gezin. Hij voelt zich eenzaam en hij stookt het vuurtje nog eens op.
In het verhaal zijn er redelijk veel flashbacks om een paar hoofdstukken. In het ene hoofdstuk leven bepaalde personen, in het volgende zitten ze aan de koffietafel van diezelfde man. Even later in het boek is de man weer levend. Dit maakt het wel verwarrend boek waar je aandachtig moet blijven wat het dan ook weer een positief punt maakt.
De taal van Saskia Noort is direct toegankelijk, ook voor scholieren. Er wordt dagelijkse taal gebruikt en geen hoogdravende woorden. Die zijn kenmerkend voor een literaire thriller.
“Het verhaal is niet gelinkt met mijn eigen leven of mijn omgeving. Het gaat gewoon thema’s van deze tijd.” Dit zei Saskia in een interview met Libelle1. Toch heb ik wel een gevoel dat ze dit verhaal bekomt door haar eigen ervaringen. Saskia ging/gaat nog vaak uit naar discotheken in Ibiza met haar dochters. Ze weet dus perfect wat drinken, genieten, feesten, sigaretten en ook overspel betekent in deze tijd. Ook is ze gescheiden van haar man. Hier kan ze ook enkele ervaringen uit gehaald hebben.
Het boek past perfect binnen het thrillergenre. Als je aan het lezen bent, wil je altijd maar weten wie het gedaan heeft en verder lezen. Spanning is zeker aanwezig en op enkele momenten zelfs zo sterk, bijna adembenemend. Eens je hem uit hebt, is het zo logisch als je het allemaal terugziet, maar had je op het moment dat je het aan het lezen had, niet kunnen denken.
‘De Eetclub’ is ook verfilmd, geregisseerd door Robert Jan Westdijk. Net zoals elk verfilmd boek zijn er verschillen. Het boek is beter omdat je meer in de persoon zit, omdat ze vertellen vanuit haar standpunt, vanuit haar gevoel. Ook de indrukken die beschreven worden zijn duizendmaal beter dan op beeld. Het boek laat je verbeelding de vrije loop, ook al overlapt dat grotendeels met de film. Of dit heb ik althans gemerkt toen ik de film zag.
Ik zou het boek zeker aanraden aan anderen , zeker degene die houden van een goede thriller die gemakkelijk leest. Het is een van de weinige die ik zo snel, niet tegen mijn wil, met plezier en genot gelezen heb. Wat ik wel moet toegeven is dat het eerste deel van het boek beter was geschreven dan het tweede deel. Het tweede deel verloor zijn mooie subtiliteit en het werd een gewone detective, nog wel aangenaam maar niet meer speciaal.
Ik zou hem wel niet aan iedereen aanraden omdat het voor sommigen te makkelijk geschreven is en sommige mensen hebben meer uitdaging nodig. Maar ik heb er wel genoten.