Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Begin van fantastisch epos van eigen bodem

Ivette met een I 17 januari 2021
Een magisch avontuur, een zenuwslopende vete, en een duistere vloek… Het zijn enkele kernwoorden waar het in De Ademdief om gaat en ik was dan ook razend benieuwd hoe dit alles zich zou ontvouwen. Terwijl ik begon te lezen, werd het me al gauw duidelijk: ik werd betoverd door de vurige personages en hun adembenemende verledens die mij met zich meetrokken en niet meer loslieten. Na het lezen van de laatste bladzijde wist ik dan ook gelijk: ik wil meer, ik heb meer nodig. Nu! Want na dat einde… Dat einde! Pfff… De tijd van (on)geduldig wachten op het vervolg is aangebroken… ;)

De Ademdief wordt verteld uit twee stemmen. Je leest het verhaal van de kant van Thalia, een jonge vrouw met een verbazingwekkende gave, die halsoverkop samen met haar zusje moet vluchten voor de Jagers die hun onderkomen hebben ontdekt. Opgeven is geen optie, de Jagers hebben namelijk maar één doel: mensen met een magische gave moeten worden uitgeroeid. Dus ook zij. Totdat ze oog in oog komt te staan met een van de Jagers, en dit keer voor zichzelf en voor haar laatste familie opkomt. Dit moet eens en voor altijd - in ieder geval voorlopig - afgelopen zijn, ze wilt eindelijk een keer voor een langere tijd op een plek kunnen wonen, zonder continu op de hoede te zijn voor het gevaar van buitenaf. Ze weet dat dit niet mogelijk is zolang de Jagers rondlopen, maar ze wil koste wat kost een normaal leven opbouwen voor haar jongere zusje.

De andere kant van het verhaal lees je vanuit de stem van één van haar grootste tegenstanders.
Quinn, de Jager in kwestie, heeft niet lang meer totdat de vloek hem fataal zal worden, zoals ook is gebeurd bij zijn familie, vrienden en andere Jagers van zijn leeftijd. Hij zet zich volledig in om iedereen met een gave te vernietigen om de andere Jagers hiermee - voor zolang het kan - te beschermen. Dan wordt hij plots overvallen door de strijdlust van de Ademdief die hij in zijn zoektocht tegenkomt, wat zich ontwikkelt in een hevige strijd op leven en dood… of toch niet? Het is alsof ze allebei tot inkeer komen en elkaar een korte adempauze geven. Zij laat hem leven, hij geeft haar een voorsprong tijdens haar vlucht naar opnieuw een nieuw, onzeker leven. Maar hij zal haar opnieuw vinden, en dan zal dit haar laatste vlucht zijn geweest… Want hij is erop gebrand haar te vinden voor de vloek hem vindt. Hoe dan ook.

Na hun vlammende gevecht keren ze elkaar de rug toe, maar toch blijven ze zich afvragen waarom de ander deed wat hij of zij deed. En vooral: waarom ze dat zelf deden. Ze zijn aartsvijanden, waarom maakten ze het dan niet af zoals ze hoorden te doen? Hoe verder het verhaal vordert, hoe meer de lezer erachter komt hoe zowel Thalia als Quinn in het leven staat, en waarom zij de betreffende keuze hebben gemaakt op dat moment. Totdat ze elkaar opnieuw tegenkomen en niets meer is wat het lijkt. Beide werelden staan op springen als ze erachter komen dat er veel meer speelt dan alleen de vloek, en met enige argwaan besluiten ze elkaar het voordeel van de twijfel te geven door samen de strijd aan te gaan met ‘het nieuwe kwaad’. Met alle gevolgen, en gevoelens, van dien. Want het samen strijden gaat goed, maar wat als er dingen in je hart veranderen die je nooit voor mogelijk had gehouden, omdat het gewoonweg niet zo hoort te zijn? De zinderende spanning hangt tussen hen in, en dat is echt niet meer alleen vanwege de vloek…

De groei van zowel Thalia als Quinn is goed voelbaar en maakt dat je hoopt dat ze in de verdere toekomst de juiste keuzes zullen maken. Vooral voor zichzelf, om zichzelf te kunnen omarmen en trots op zichzelf te kunnen zijn. De bijpersonages maken het verhaal in mijn ogen compleet: ze vullen de hoofdpersonages goed aan, maken ze nog menselijker en laten je soms van de ene verbazing in de andere vallen. Ik ben dan ook heel benieuwd hoe het met hen verdergaat in de serie!
Wat ik - naast een ijzersterk verhaal met veel informatie - ook prettig vond aan dit boek als lezer, was het feit dat de geschiedenis van zowel de mensen met gaven zoals Thalia, als die van de Jagers, stukje bij beetje wordt uitgelegd, met alle termen die ervoor worden gebruikt en de volkeren die eronder vallen. Hierdoor begrijp je meer en beter hoe alles werkt, hoe men leeft en waarom men doet wat ze doen.
De schrijfstijl van auteur Miranda Peters is vloeiend, gedetailleerd waar nodig en heel prettig te lezen, wat maakt dat je door het verhaal heen vliegt. Of vaart, want misschien stappen we straks met z’n allen op de boot naar Terschelling, waar dit magische verhaal zich deels afspeelt en gaan we met z’n allen op zoek naar de personages wanneer het weer kan ;)

Ik kan alleen maar zeggen: De Ademdief is het begin van een fantastisch epos waar ik me helemaal in wil verliezen en zal koesteren. Ik heb er enorm van genoten en weet zeker dat ook andere lezers die ‘af en toe fantasy lezen’ net zoals ik, zich erin zullen verliezen. Op naar deel 2, want dit einde (ik had het al gezegd maar.. serieus, dat einde!) vraagt echt om meer!

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Ivette met een I