Sprookjeshervertelling/zoektocht dat smaakt naar meer!

Hoofdpersonage Orsolya neemt de lezer aan de hand mee haar wervelende leven in. Niet alleen de vlucht vanuit haar thuisland Hongarije draagt ze gevuld met heimwee met zich mee, maar ook het nieuwe van het land waar ze terecht gekomen is met haar familie is sterk voelbaar. Het is niet niks om te vluchten, laat staan je binnen een bepaalde tijd verstaanbaar te moeten kunnen maken in een land dat je helemaal niet kent, met de meest vreemde woorden die je ooit hebt gehoord. Ze beseft dat ze een talenknobbel heeft - ze kent er best wat -, maar het Nederlands is… anders. Toch zet ze zich vol in om alles te leren, zodat ze zich hier als familie kunnen blijven verstoppen voor hém: De Sprookjesjager. Hij is tenslotte de reden waarom haar familie halsoverkop alles heeft achtergelaten en opnieuw moet beginnen. Wat ze niet in Hongarije heeft achtergelaten, is haar grootste passie. Zingen. Vooral opera. Een wereld opent zich voor haar, wanneer ze merkt dat mensen haar zangkunsten lijken te begrijpen wanneer ze het online deelt, en ze voelt hoe de passie nog meer in haar groeit.
Tot de pesters het proberen te verpesten, al weet Orsolya eigenlijk niet goed of dat wel echt het ergste is. Er is namelijk nóg iets, wat ze met niemand durft te delen. Ze vindt het zelf al vreemd genoeg…

Deze sprookjeshervertelling bezit een flinke dosis mysterie, een inspirerende zoektocht naar wie je werkelijk bent, afgemaakt met een vleugje sprookjesmagie. De personages zijn stuk voor stuk zeer realistisch neergezet, als mensen die je zo op straat tegen kunt komen. Wie zegt dat wij eigenlijk niet allemaal (al dan niet deels) van een sprookjesfiguur afstammen… Hmm.
Daarnaast zit er voor mijn idee ook een soort kern van waarheid in dit verhaal. De zoektocht naar wie Orsolya werkelijk is blijft de lezer prikkelen en smaakt absoluut naar meer, en je leeft met haar mee wanneer ze oog in oog komt te staan met de nieuweling op school, maar ook als de pesters genadeloos toeslaan. Het maakt het verhaal écht. Het leven is niet alleen maar ’rozengeur en maneschijn en we leven nog lang en gelukkig’, want om dit te bereiken moet er heel veel gebeuren en wordt er veel van je verwacht. Maar welke verwachtingen maak je het liefste waar: die van de buitenwereld, of die van jezelf en waar je alleen nog maar meer jezelf door zult worden?

Deze zaken zetten de lezer tot nadenken en geeft het boek een zekere diepere betekenis. Auteur Marijke F. Jansen laat zien dat ze, met elk boek dat ze schrijft, steeds meer groeit, goed naar de lezer luistert, maar tegelijk heel goed weet welke krachten zij zelf bezit om in het boek te stoppen, om het op die manier alsnog dicht bij zichzelf te houden. Het voelt echt als een stukje van haarzelf! Het is in de wereld van nu zeer lastig om iets vernieuwends neer te zetten en tegelijk jezelf niet kwijt te raken in de wensen van de ander, maar zij heeft het met In een land hier heel dichtbij absoluut geflikt! Haar prettige, vlotte schrijfstijl leest heerlijk weg, de hoofdstukken lopen gemoedelijk in elkaar over en her en der weet ze zinderende plottwists te verwerken waardoor je op het puntje van de stoel alleen maar meer wilt lezen. Dit, gecombineerd met de kleine illustraties boven de hoofdstukken in het boek, gemaakt door de creatieve Eóin de Zwaan, maakt het geheel een heerlijk boekwerk dat je keer op keer op wilt pakken om je opnieuw te laten betoveren.

Wow.
Ja, dat was het eerste woord wat ik opschreef toen ik de laatste bladzijde van In een land hier heel dichtbij omsloeg. Ken je dat moment dat je een goed, heel vermakelijk en super fijn geschreven verhaal uitleest en vervolgens even verdwaasd en vol verbazing naar de muur gaat zitten staren, in de hoop op meer? Nou, ik kan jullie zeggen dat ik dat moment al vaker heb meegemaakt - helaas tot nu toe altijd zonder verzadigende afloop -, maar na het lezen van dit boek zat ik opnieuw te muurstaren, te zoeken naar meer. Ik wilde zó graag meer! Ik wilde meer weten over de andere sprookjesfiguren die hun eigen happy end zoeken, ik wilde meer weten over wat de Sprookjesjager nog meer voor ons verborgen houdt. Want er steekt volgens mij veel meer achter dan dat we tot nu toe weten… Ik kan in ieder geval niet wachten op het vervolg! Dus ik denk dat ik nog maar even naar de muur blijf staren, in de hoop op meer… ;)