Na Hitte opnieuw een Razend emotionele rollercoaster

De boeken van NA-auteurs Colleen Hoover en Jennifer L. Armentrout zijn razend populair. (see what I did there? ;) ) Vele harten beginnen harder te slaan, smelten, breken en helen door hun emotionele rollercoasters in boekenvorm. Wat mij betreft past Lis Lucassen prima bij deze twee topauteurs in het rijtje. Hitte was al een emotionele, zinderende achtbaan; in het vurige vervolg Razend weet ze de spanning opnieuw op te voeren, schakelend en vol gas naar de hoogste versnelling, tot je via diverse loopings met nog net niet piepende remmen weer tot stilstand komt op de grond. Wauw, wat een rit!

Het aantrekken en afstoten van mensen is een manier van (over)leven geworden van Stef. In Hitte kon je hier al een glimp van opvangen, in Razend krijg je de kans hem veel beter te leren kennen. Vanaf het moment dat Stef Liv ontmoet, verandert zijn leven compleet, zonder dat hij daar nog enige grip op lijkt te hebben. Bij haar gebeurt precies hetzelfde. De geheimen die ze voor elkaar blijven verbergen staan als een glazen wand tussen Stef en Liv in - ze zien elkaar wel, maar toch ook weer niet -, tot het moment dat ze merken dat glas eigenlijk helemaal niet super sterk is. Vanuit de voorzichtige sterretjes die haast geruisloos het glas weten te beroeren vanwege de vonken die er tussen hen overslaan, beginnen langzaam steeds grotere scheuren te ontstaan, tot ze de geheimen niet langer meer voor zich kunnen houden; simpelweg omdat deze geheimen te zwaar worden om door hen alleen gedragen te worden. Het wordt kiezen voor beiden: leven zoals ze tot nu toe gedaan hebben, verhuld in leugens, of eerlijk zijn, met de kans alles kapot te maken tussen hen. Zijn ze bereid deze stap te zetten?

Tot de laatste pagina wilde ik weten of ze elkaar toe zouden laten in hun leven. Écht toelaten. De vonken waren heerlijk, de spanning die tussen Stef en Liv in hing was geweldig, maar je merkte als lezer aan alles dat ze beiden de stap niet durfden, of beter gezegd, niet konden zetten. Stef zijn geheim drukt zo zwaar op hem, dat hij het liever zoveel mogelijk wegschuift, zodat het geheim niet echt lijkt. Zolang je maar bedenkt dat het er niet is, dan bestaat het ook niet. Tegelijkertijd worstelt Liv ook met een geheim waar ze niet met hem over kan praten, al zou dat eigenlijk wel moeten. Zij vecht voor de band die ze hebben op haar manier, en Stef doet dat op zijn manier, met alle gevolgen van dien...
Oh, ik heb zo ontzettend vaak het boek in willen kruipen tijdens het lezen! Ik wilde Stef enorm hard knuffelen, omdat hij het verdient. Hij is dapper, ook al ziet hij het zelf absoluut niet zo. En ik wilde Liv vertellen dat ze een van de sterkste jonge vrouwen is die ik ooit heb leren kennen, die mij heeft laten inzien dat loslaten de allergrootste kracht in het leven kan zijn.

Het is een verhaal over liefde, geheimen, maar ook een verhaal over kansen pakken, zowel legaal als illegaal en het streven naar macht. De autoraces (die tevens een grote rol spelen) zetten nog meer vaart in het verhaal; ze willen je laten meeliften op de adrenaline die door de lichamen van de coureurs stroomt en wanneer de grote ontknoping nadert wil je niet meer stoppen met lezen.

Razend voelde voor mij als een soort van thuiskomen. Na het zinderende Hitte heeft Lis Lucassen met Razend opnieuw een krachtig verhaal geschreven over sterke personages, die zichzelf beter leren kennen dan ooit. Het boek leest precies zoals het nummer wordt gespeeld waar het mee begint (Passenger, vertolkt door Deftones ft Maynard James Keenan): chaotisch, spannend op meerdere fronten, verwarrend, duister, maar toch valt alles in een geweldig, verrassend, en vooral passend geheel in elkaar.

En nu heb ik mij laten vertellen dat er nóg een boek gaat verschijnen in deze reeks… Het ongeduldige wachten is begonnen!