Waarom Poirot afstoffen?

Wat is de ratio om klassieke hoofdpersonen af te stoffen en te reanimeren? Als je die echt de moeite waard vindt dan geef je die boeken opnieuw uit of creëer je daar een nieuwe lezerskring voor. Pythagoras komt toch ook niet meer met nieuwe stellingen? Wie nu een Van Gogh schildert, levert een verdienstelijke prestatie die goed is voor een strafblad. Thomas Ross is toch te nuchter om het barokke geschrijf van Havank te benaderen? Sophie Hannah over Poirot laten schrijven levert een boek op dat geen Agatha's Christie is en helemaal geen Sophie Hannah. Het is net zo zinvol als Bach op een draaiorgel spelen.